سالروز شهادت هشتمین امام شیعیان با شهادت سائر ائمه برای ایرانیان بسیار متفاوت بوده و با توجه به قرار گیری  مضجع مبارک امام رضا(ع) در ایران ایرانیان ارادت خاصی به این روز دارند.

همه دل ها امروزراهی  حرم امام رضا(ع) شده و با منتظر باریدن است فقط به یک جرقه نیاز دارد و آن را نیز در قاب تلویزیون، از صدای رادیو و یا پیامی از شبکه های مجازی می زند و دل شروع به بارش بارن از ابر چشم می کند.

نه نیازی به روضه است و نه نیازی به مجلس فقط با یک السلام علیک یا امام رئوف چشم های همه ایرانیان بارانی می شود.

امروز همه کسانی که در ایران زندگی می کنند هوای حرم دارند همه دل خود را به حرم سپرده اند همه فقط با صدای یا شنیدن صدای صلوات خاصه امام رضا خود را در حرم می بیننند.

امروز همه ایرانیان با شوقی دیگر عزاداری  می کنند ایرانیان امام رضا را صاحب این کشور می دانند و امروز همه شوق زیارت دارند هر کس دلش می گیرد در گوشه دلش سفری را آغاز می کند سفری نه با جسم بلکه با روح و دل سفری به انتهای آمال و آرزوها در روز شهادت امام رضا سفری که آه دل خیلی ها در این روز است و کاش امروز حرم بودم از دل خیلی ها شنیده می شود.

همه دل ها امروز بارانی فرقی نمی کند صبح که می شود گویی کبوتر دلت پر می کشد به یاد لحظه ای می افتی که وارد خیابان امام رضا(ع) می شوی دلت می ریزد گنبد وبارگاه امام رضا(ع)  را که می بینی دست روی سینه می گذاری: السلام عیلک یا امام رضا آقا جون من باز آمده ام گرچه بدم گرچه کناه کارم ولی می دانم که باز هم مرا طلبیده ای ...

این سفر سفری با دل است و باید عاشق باشی. هر لحظه که به حرم نزدیکتر می شوی ضربانت بالا می رود فلکه آب اولین ایستگاه است  پیاده می شوی از دور نظاره می کنی باز هم دست بر روی سینه می گذاری و باورت نمی شود که در مشهدی.

قدم هایت را آرام برمی داری و با چشمی اشک بار به حرم نزدیک می شوی به از کدام در وارد شوم از باب الرضا یا باب الجواد نمی دانم بگذار به احترام فرزند عزادار امام رضا(ع) این بار از باب الجواد وارد شوم اذن دخول می خوانی  با خود زمزمه می کنی آمدم ای شاه ، پناهم بده / خط امانی ز گناهم بده/ای حَرمَت ملجأ در ماندگان / دور مران از در و ، راهم بده

هر کس از سویی به وارد می شود مسیر ها متفاوت است ولی مقصد یکی است فرقی نمی کند از کدام صحن می روی فقط دلت برای ضریح تنگ شده گریه امان نمی دهد یا امام رضا یعنی دوباره من آمده ام ... و باز هم با خودت زمزمه کنی : ممنونم امام رضا که رام دادی تو حرمت/ حالا این دست من و این همه لطف و کرم/ اومدم امام رضا تا با تو درد دل کنم/ دلم رو با مهر تو هر دو تا متصل کنم/ ضامن آهو رضا لاله خوش بو رضا

هنوز هم باور نداری که یک مشهد و یک زیارت دیگر خودت را به ضریح می رسانی چشمت به ضریح می افتد دل در دلت نیست هوای خواندن زیارت نامه مخصوص امام رضا (ع) در مقابل ضریح آرامت می کند. اینجا آرامشت با همه جا فرق می کند یک زیارت دیگر یک امام رضای دیگر خدا رو شاکر می شوی و از امام رضا سپاسگذاری می کنی ...

هر کس گوشه ای از حرم را دوست دارد یکی خود را مقابل ضریح می بیند و دیگری در صحن گوهر شاد و یکی در صحن انقلاب و کنار ایوان طلا و یکی هم در گوشه ای از صحن جامع.

اما شاید دل های خیلی ها دل های مریض داران و دل‌های جا مانده از زیارت اربعین کنار پنجره پولاد باشد و زیر لب ذکر پنجره فولاد رضا مریضارو شفا می ده پنجره پولاد رضا برات کربلا میده را زمزمه می کند.

امروز ایرانیان همه عزادار امامیند که زیارتش حج فقراست، برات کربلا می دهد و پنجره پولادش شفا می دهد و امروز حسرتی در دل همه وجود دارد که ای کاش مسافر حرمت بودم یا امام رضا(ع)...

محمد گل محمدی