اکبر ترکان، مشاور ویژه حسن روحانی است که از روزگاران گذشته، دارای مراودات خوبی با جریان حاکم بر دولت بوده و البته مراوده اساسی وی با دولتمردان امروز، به گرایش سیاسی دهه گذشته مربوط می شود نه گرایشی که امروز با آن، بر سر کار حاضر شده اند.
وی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1376 از ناطق نوری به عنوان کاندیدا حمایت می کرد، شاید باور نمی کرد در زمانی دیگر در دولتی که نزدیکی غیر قابل انکاری با جریان اصلاح طلب دارد، به عنوان مشاور ویژه رئیس جمهور حضور یافته و در برابر جریان اصولگرایی، موضع داشته باشد.
ترکان از سال 76 تا امروز دچار تغییرات بسیاری شده است و این همان چیزی است که بسیاری از دولتمردان حاضر در دولت سرنوشتی مشابه را تجربه کرده اند. زمانی محمد باقر نوبخت، نایب رییس فراکسیون اقلیت در مجلس ششم بود. یعنی معاون غلامعلی حداد عادل و کامل در برابر جریان اصلاحات. حالا شرایط به نحوی رقم می خورد که نوبخت و ترکان در دولت روحانی، به جریان اصلاحات ندیک تر می شوند و مرامی دیگر گونه را در پیش می گیرند.
اما در این میان، علاقه ترکان به نشان دادن اقتداری ویژه تر از خود در دولت، بیش از سایرین جلوه گری کرده است. وی در واکنش به نامه چهار وزیر دولت، آنچنان اظهارات تندی را علیه آنها می گیرد که در روز بعد مجبور می شود بخشی از آن مصاحبه را غیر واقعی عنوان کند اما روی بخش های دیگر همچنان تاکید داشته باشد.
در نحوه بیان و برخورد ترکان با چهار وزیر و نامه آنها، مسئله نهفته این است که این مشاور از همان نزدیکان خاص رییس جمهور است که دارای قدرت اثرگذاری بالایی است یا حداقل می خواهد اینگونه باشد. دست کم این که خود ترکان به دنبال القاء چنین مساله ای است. چنین مشاوری می تواند به ناگاه در برابر چهار وزیر و حتی تعدادی بیشتر از آنها بایستد و همه آنها و وزارتخانه هایشان را به مفت خوری متهم کند.

او حتی می تواند سنگین تر نیز برخورد کرده و از مسائلی بگوید که در روز بعد، بخشی از آنها تکذیب شود، اما همگان می دانند اتفاقی که باید می افتاد، افتاد، و ترکان در برابر وزرا، خودی نشان داد و درصدد بر آمد تا یاد مشاوران و نزدیکان قدرتمند روسای جمهور قبلی را زنده کند، نزدیکانی همچون اسفندیار رحیم مشایی.
این که وزرای دولت روحانی در برابر آقای ترکان و اظهاراتش عکس العملی خواهند داشت، مسئله مهمی نیست، مسئله مهم، قدرت نمایی ترکان در برابر وزرایی است که نامه ای را به رییس جمهور نوشته اند و از دردهای اقتصاد سخن گفته اند. نامه وزرای دولت به روحانی، هر چند از سوی بسیاری از کارشناسان، مناسب و درست تشخیص داده شده بود و به رییس جمهور توصیه می کرد که به جای القای عبور از رکود، به فکر درمان واقعی رکود و عبور از آن باشند، اما در سویی دیگر، از سویی برخی ها، مناسب تشخیص داده نشده و از این که وزرا در برابر رئیس جمهور و نظرات وی ایستاده اند، ناخرسندی زیادی در این جبهه وجود دارد.
حالا ترکان به وزرا پاسخ می دهد و در برابر چهار وزیر چهار وزارتخانه بزرگ، از واژه ها و کلمات به شیوه محکم و سنگین استفاده می کند: "این وزرا هم‌اکنون از نوشتن و امضای چنین نامه‌ای پشیمان شده‌اند چرا که درخواست نابجایی از رئیس‌جمهور داشتند... رئیس جمهور بسیار پرظرفیت هستند و به همه آن‌ها لبخند زدند...."
باور کنید که پاسخ ترکان به نامه وزرا، یکی از مهم ترین حاشیه های اولین نشست هیات دولت بعد از این اظهارات خواهد بود و در این شرایط چهره وزرای چهار وزراتخانه منتقد برخی سیاست های رییس جمهور در برخورد با خود رییس جمهور و ترکان، قطعا دیدنی است و سوژه جذابی برای هر عکاسی خواهد بود.
با این شرایط، ترکان، بیش از هر زمان دیگری، می تواند چشم "اسفندیار" دولت باشد و دولت روحانی برای تداوم حیاتی بهتر، نیاز به برخوردهای بهتری با اعضای درونی خویش و نیز با منتقدان دارد.

یادداشت از افسانه سامانی پور