جنایتی که علاوه بر ابعاد وسیع، شیوه اجرا، قبل، حین و بعد از ارتکاب، مواضع و رفتارهای حساب شده شرطه های سعودی، عدم اطلاع رسانی، خونسردی و ده ها دلیل دیگر را برای تعمدی بودن آن می توان بیان کرد.

غاصبان مکه که به مدد روباه پیر سالهاست بر سرزمین مقدس مکه و منا و مدینه منوره حکمرانی می کنند و بر روی ذخایز عظیم نفت جهان اسلام چمبره زده و به چپاول و غارت بیت المال مسلمین می پردازند، این روزها وقاحت را به بالاترین حد ممکن رسانده و حتی اجازه پیگیری کشورهای داغدار و حضور آنان در صحنه میدان جنایت را نمی دهند.

پدران معنوی و حامیان مادی گروهک های ترویستی اجاره ای در سوریه، عراق، افغانستان، لبنان و یمن با احکام شریعت وهابیت و سوء استفاده,و برداشت های خودخوانده از اسلام، کشتن زن و کودک و پیرو جوان در کوچه و خیابان عراق و شام و یمن را جایز دانسته و در راستای توسعه سلطه خود می دانند و با انتشار تصاویر جنایات خود در فضاهای مجازی و رسانه ای، به ماموریت تارخی خود در خدمت به استکبار و استعمار، اسلام هراسی، مصادره کلمه مقدس جهاد و ... عمل کردند اما هیچ گاه در تصور هم نمی گنجید پایشان را از همه اصول انسانی فراتر گذاشته و عمدا" یا سهو از روی عمد دستان خود را به چنین جنایتی بیالایند.

حاجیانی که برای دوری از تعلقات دنیا، احرام عشق بسته و پای در منای قرب الهی نهادند اما با جنایت سازمان یافته آل سعود، منایشان قربانگاه شد و به جای قربانی کردن در روز عید قربان، خود قربانی جنایتی سازمان یافته شدند و عطش عشق آنان به خداوند منان با لب های تشنه و کام عطشان فرونشست و مظلومانه به دیدار پروردگار رفتند.

غاصبان کودک کش مکه نیز خم به ابرو نیاورده و به اذعان شاهدان عینی بر جان دادن این همه انسان خندیدند و تصویر گرفتند و کاری نکردند تا جنایتی تاریخی و بی سابقه در سرزمین منا شکل گیرد.

مجامع بین المللی که گاهی برای شلاق خوردن یک فرد فاسد، زندانی شدن یک غارتگر بیت المال و برخورد با جاسوسان و قاچاقچیان مواد مخدر، بیانیه می دهند و هفته عزا برپا می کنند نیز در این باره سکوتی تاریخی کردند تا مزه دلارهای نفتی غاصبان مکه همچنان در کام هایشان شیرین بماند.

رسانه های شیطانی و بنگاه های خبرپراکنی مدعی گردش اطلاعات در دنیا نیز مهر سکوت بر لب زده و تنها به انتشار جزیی اخبار با تحلیل های چندش آور پرداخته و حواشی را برای سرپوش گذاشتن بر متن جنایت، پررنگ کردند.

حمایت بی چون و چرا از جنایت کاران سعودی، عدم محکومیت جنایت و حتی سهوی بودن آن، عدم موضع گیری گروه های مدعی حقوق بشر، سکوت سازمان یافته در سطح سیاسی، رسانه ای و تلاش برای مقصر جلوه دادن حجاج افریقایی، ایرانی و ... همه و همه نتیجه هزینه کردن بی حساب و کتاب شاهزاده های عیاش سعودی در اروپا و آمریکا بود.

غیر از انفعال مفتضحانه نهادهای به ظاهر بین المللی و ارگان های مدعی حقوق بشر، مواضع دولت نیز چنگی به دل نزد و نه تنها از عمق فاجعه نکاست بلکه داغ داغداران را بیشتر، ناراحتی را افزون تر و پرداختن به ابعاد جنایت را پیچیده تر کرد.

دولتمردان بشاش و دیپلمات های خندان ما که سرمست حضور در بهشت نیویورک شان بودند، بی آنکه خم بر ابرو آورند به عکس گرفتن و خوش و بش با حامیان درجه یک تروریست های منطقه و پشتیبانان اصلی غاصبان مکه یعنی آمریکا، انگلیس و فرانسه پرداختند و برای خالی نبودن عریضه به تقلید از غربی ها، روبان مشکی بر گوشه کت زدند تا راحت تر بتوانند بخندند و ترجیح برجام بر جان شیرین ملت شان را به دنیا عملا" اثبات کنند.

آنچه که شنیدن آن برای ملت متمدن و شهید داده ما با پشتوانه فتح و حماسه خونین دفاع مقدس که در سالگرد آن هستیم، دردناک بود آن که بالاترین مقام سیاست خارجی ما در برابر شیوخ فاسد و آلوده حاشیه نشین خلیج فارس زانو زده و خواهش کند و نتیجه نگیرد. یکی اورا به تمسخر بگیرد و به او وقت ملاقات ندهد و دیگری حاضر نباشد حتی به احترامش سرپا بایستد و خواهشش را بشنود.

بدتر از آن اینکه برای مقامات رسمی کشور و نماینده تام الاختیار دولت که اتفاقا" به داشتن روابط حسنه با اعراب منطقه مشهور است، ویزا صادر نکنند و اجازه ورود و حتی پیگیری مسئله را ندهند.

دولت با چه منطقی می تواند این همه تحقیر را جبران کند؟! چگونه می تواند التیامی بر داغ دل دردمندانه خانواده های سوگوار بنهد و نگرانی و اضطراب شبانه روزی خانواده های منتظر را برطرف کند؟!

مسئولان حج و زیارت که این روزها فعالیت شان به گزارشگری برای صداو سیما و رسانه ها محدود شده، چگونه از زیر بار این همه ناتوانی در عربستان بر می آیند؟! آیا صرف بازگشت رئیس دولت تنها چندساعت قبل از اتمام سفر نیویورک، از درد مردم خواهد کاست؟

آیا نباید به غاصبان مکه درسی برای همیشه تاریخ داد؟ دولتمردان دیپلمات ما باید بفهمند نتیجه رفتار صرفا دیپلماتیک با دنیا و لبخند زدن و دست دادن با این و آن چیزی جز این نیست و حلقه گمشده امروز ما همان تفکر «انقلابی بودن» است که دشمن و قدرت ها برای گرفتن آن از ملت ما دوازده سال مذاکرده کردند و برجامی نوشتند که پس از 10 تا 15 سال این روحیه انقلابی را از ملت ما و مسئولان ما بگیرند.

دولت امروز که از فقدان نگاه انقلابی رنج می برد باید بداند ملت ما ملتی انقلابی است، انقلابی می ماند و به تصمیمات انقلابی نیاز دارد، دیپلماسی لبخند هم اگر دارای پشتوانه و قدرت انقلابی مردم نباشد، نتیجه ای جز همین تحقیرها نخواهد داشت.

ابعاد مختلف این جنایت باید فورا با تشکیل کمیته حقیقت یاب بین المللی با اختیارات کامل باید کشف، عاملان و مسببین و مطلعین از آن محاکمه و مجازات شوند و حکام ظالم سعودی و غاصبان بلاد مسلمین علاوه بر عذرخواهی تنبیه و متعهد شوند از وجود همه کشورهای اسلامی برای اداره کنگره عظیم حج در سالیان بعد استفاده کنند. ظرفیت های حقوقیگ، قضایی، بین المللی مجامع مختلف از جمله دیوان لاهه، سازمان کنفرانس اسلامی، شورای امنیت، سازمان ملل، سازمان همکاری های منطقه ای و حتی جنبش غیر متعهدها هم باید در این راستا به کار گرفته و این رژیم کودک کش و متجاوز به بلاد مسلمین را متنبه و مقدمات توقف جنایاتش در منطقه و ازجمله یمن را فراهم کنند.

انتهای پیام/بخ