به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«ملایری‌ها»؛ این روزها، ملایر در حسرتِ آسمان می‌سوزد. گویی کوچه‌پس‌کوچه‌های این شهر، زمزمه‌های قدیمیِ کربلا را به یاد می‌آورند و دیوارهای گِلیِ محله‌ی گو، ناله‌های حسین (ع) را در سینه تکرار می‌کنند. از هر سو که می‌گذری، بانگِ "یا حسین" بر می‌خیزد؛ گویی زمین و زمان، یکصدا شده‌اند تا ندای "هل من ناصر ینصرنی" را طنین‌انداز کنند.  

هیئت‌های مذهبی، چادر به چادر، دل‌ها را به نورِ روضه روشن می‌کنند. جوانانِ با غیرت، پای منبرها می‌نشینند و پیرانِ خاطره‌باز، اشک‌های قدیمی را زمزمه می‌کنند. جهادِ تبیین، نه یک شعار، که نفس‌های گرمِ مردمی است که می‌خواهند زخم‌های تاریخ را مرهم بگذارند. اینجا، بصیرت، نه در کتاب‌ها، که در سینه‌های برآمده از ناله‌های عاشورایی معنا می‌شود.  

و چه زیباست این وحدت، گویی ملایر، تصویری کوچک از ایرانِ بزرگ است؛ جایی که سنی و شیعه، ترک و لر و فارس، همه زیر پرچمِ سرخِ حسین (ع) جمع شده‌اند. اینجا، اختلاف‌ها در سایه‌ی عشق به اباعبدالله ذوب می‌شود و هر کس، به زبانِ دل، با امامِ خود راز می‌گوید.  

شهر، سیاه‌پوش است، اما دل‌ها، سرخ‌تر از همیشه می‌تپد. ملایر، امروز نه یک شهر، که یک دلِ بزرگ است؛ دلی که برای حسین (ع) می‌طپد و در فراقِ یار، شعله می‌کشد.