به گزارش ملایری ها مهری صارمی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه در دنیای امروز، کمردرد یک بیماری شایع است، افزود: ممکن است بتوان علت شیوع فراوان بیماری کمردرد را در وضعیت نشستن غلط کودکان در مدرسه جستجو کرد که به علت طراحی نامناسب صندلی‌ها، میزها، نیمکت‌ها و استفاده طولانی‌مدت دانش‌آموزان از آنها در مقطع سنی که اندام‌های آنها هنوز در حال شکل‌گیری است، این مشکلات به وجود می‌آید.

وی خاطرنشان کرد: طراحی مبتنی بر اندازه‌گیری‌های آنتروپومتری(تن‌سنجی)، یکی از مباحث مهم در طراحی ارگونومیکی وسایل مدرسه به شمار می‌رود.

صارمی عنوان کرد: مطالعات متعددی اهمیت طراحی مناسب وسایل کلاس درس برای دانش‌آموزان را تأیید کرده‌اند چرا که استفاده از وسایل با طراحی مناسب، منجر به کاهش خستگی و ناراحتی در وضعیت نشسته می‌شود.

این کارشناس مهندسی بهداشت حرفه‌ای با بیان اینکه وسایلی که به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا مدت‌طولانی، راحت بنشینند، تمرکز و یادگیری را افزایش می‌دهند، ادامه داد: طراحی وسایل مدرسه به طور معمول، براساس تصمیماتی است که ارتباطی با نیازهای دانش‌آموزان ندارند.

وسایل نامناسب مدرسه؛ یکی از عوامل اختلالات اسکلتی- عضلانی دانش‌آموزان

صارمی افزود: بنابراین دانش‌آموزان به علت نشستن به مدت‌طولانی، در معرض خطر ابتلا به اثرات منفی ناشی از طراحی نامناسب وسایل هستند، به علاوه، کمبود امکانات مدرسه نیز ممکن است باعث نشستن دانش‌آموزان در وضعیت نامناسب در کلاس باشد.

وی اظهار کرد: وضعیت نامناسب به علت وسایل نامناسب مدرسه، یکی از عوامل مهمی است که ممکن است باعث افزایش خطر اختلالات  اسکلتی- عضلانی دانش‌آموزان شود.

این کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست در رابطه با ویژگی‌های صندلی ارگونومیک، خاطرنشان کرد: برای نشستن طولانی‌مدت و توزیع یکنواخت وزن ران‌ها، نشستن‌گاه باید به اندازه کافی نرم و راحت باشد.

صارمی تصریح کرد: نشستن‌گاه باید طوری طراحی شود که دانش‌آموز قادر باشد به راحتی بر روی آن تغییر وضعیت دهد، طول نشستن‌گاه، باید برای حمایت ران‌ها به اندازه کافی درنظر گرفته شده باشد، اما نه تا اندازه‌ای که باعث ایجاد فشار در ناحیه پشت زانوی دانش‌آموز شود.

وی گفت: لبه جلویی نشستن‌گاه، باید به سمت پایین خم شده باشد به طوریکه به پشت پاها فشار وارد نکند، همچنین شیب نشستن‌گاه(به سمت عقب) به طور مناسب و راحت محاسبه و اعمال شده باشد.

صارمی یادآور شد: ارتفاع نشستن‌گاه برای نشستن باید راحت و متناسب با ارتفاع زانوی دانش‌آموز باشد، طوریکه هنگام نشستن، کف پاها بر روی زمین قرار گیرند همچنین پشتی نشستن‌گاه باید از قسمت بالا و پایین، کمر دانش‌آموز را به طور صحیح و مناسب حمایت کند.

وی با بیان اینکه زاویه پشتی نسبت به نشستن‌گاه، باید راحت و مناسب بوده و برای تغییر زوایه پشتی، به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد، گفت: باید پهنای پشتی صندلی، به اندازه‌ای باشد که فشار به ناحیه پشت وارد نکند.

این کارشناس مهندسی بهداشت حرفه‌ای در ملایر توصیه کرد: تکیه‌گاه آرنج قابل تنظیم و یا برداشتنی و به اندازه کافی برای حمایت ساعدها نرم و پهن و به اندازه‌ای کوتاه باشد که به دانش‌آموز این اجازه را دهد تا به میز نزدیک شود همچنین از ساعدها به طور راحتی حمایت کند، در حالیکه کتف‌ها در وضعیت راحت و مناسبی قرار داشته باشند.

صارمی به اهمیت میز ارگونومیک اشاره و اظهار کرد: باید ارتفاع میز مناسب باشد، یعنی متناسب با ارتفاع آرنج دانش‌آموزان در وضعيت نشسته درنظر گرفته شده باشد و فضای بین سطح بالایی ران و سطح زیرین میز، برای حرکت آزادانه پا کافی باشد.

وی افزود: باید حداقل طول سطح رویی میز برای یک نفر 700 میلیمتر و برای دو نفر  1300 میلیمتر درنظر گرفته شده و سطح رویی میز عایق گرما و سرما باشد که متأسفانه این موارد مهم کمتر در مدارس ما رعایت می‌شود.

صارمی عنوان کرد: با توجه به درحال رشد بودن دانش‌آموزان، باید به تأثیر میز و صندلی‌های غیراستاندارد بر اسکلت آنها توجه کرد چرا که عدم توجه به این مهم سبب بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در دانش‌آموزان خواهد شد.