فارغ از اینکه با یک تز تبلیغاتی یا شوی تلویزیونی روبرو باشیم، کریس رونالدو را مقابل دوربین می بینیم. لبخند زنان. آماده برای انجام یک سورپرایز. اینکه حاضر است با آن دبدبه و کبکبه مثل یک کولی سر و صورتش را درست کند و در یکی از میادین اصلی شهر مادرید ظاهر شود. او کریس رونالدوست. یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال دنیا. می تواند ناز و عشوه کند که «من و این کارها؟» ولی او می پذیرد تا لباس های ورزشی بپوشد و با قیافه ای شبیه به کولی ها در شهر ظاهر شود و برای مردم رو پایی بزند. به آن ها لایی بیاندازد. از آنها طلب کمک کند. رونالدو در واقع می خواهد آخر این قصه به مردم بگوید یکی از همین عابران ساده بوده که حالا به این عظمت رسیده است. فیلم زیر گواه از رفتار کامل اوست. رونالدو را برق تجملات نگرفته و حاضر است برای خوشحال کردن یک کودک چنین کارهایی در خیابان بکند. این است که علاقه طرفدارانش و حتی کسانی که دوستش ندارند، به او بیشتر می شود. اما آیا یکی از ستاره های فوتبال ایران حاضرند چنین کاری کنند؟ آنها که حتی گاهی برای امضا دادن از دست مردم فرار می کنند. آنها که اگر بتوانند یک ثانیه هم برای مردم وقت نمی گذارند اما اگر لازم باشد در مصاحبه هایشان همه جوره از آنها مایه بگذارند. شاید هم کسی تا به حال این تز را به ستاره ها نداده. اما قطعا خیلی از آنها چنین کاری نمی کنند و می گویند دور از شان شان است که شبیه کولی ها شوند و برای مردم روپایی بزنند.