گروهی ازکارگران که ظاهراً متعلق به یکی ازواحدهای صنعتی استان می باشند؛ روی زمین نشسته اند وبرخی ازرسانه ها وسایت های خبری آن را دستمایه انتقادی قرار داده اند!
پیش ازآن که به این موضوع بپردازم سوال این است که وظیفه رسانه چیست؟ اطلاع رسانی؟ تنویرافکارعمومی؛ ارتقاء فرهنگ جامعه ویا ...؟ نشستن کارگران روی زمین ونشستن مدیران برروی صندلی تا چه میزان اهمیت دارد که رسانه ها باید به آن پرداخته ودرخصوص آن قلم فرسایی کنند؟
چرا برخی ازرسانه ها فکرمی کنند با دامن زدن به این گونه مسایل که شاید فاقد هرگونه ارزش خبری باشد؛ می توانند جایگاهی برای خود درعرصه رسانه ها کسب کنند؟
هدف دوستان وهمکاران رسانه ای ازپرداختن به چنین مواردی چیست؟ اگردوستان صادق هستند وهدفشان ارزشگذاری به مقام شامخ کارگران است؛ چرا درخصوص تضییع حقوق کارگران درموارد مختلف قلم نمی زنند ومسئولان را به چالش نمی کشند؟
آیا مشکل جدی امروز جامعه کارگری؛ نشستن آنان روی زمین ونشستن مدیران برصندلی است؟
چرا شان وارزش کارگران را به خاطرپرداختن به چنین مسایلی پایین می آوریم وبه زعم خودمان به آنان خدمت کرده ایم؟
نگارنده این متن درصدد تحلیل عملکرد مدیرکل محترم تعاون وکاراستان همدان ودیگرهمکاران ایشان نیست؛ اما اعتقاد راسخ دارم که بهترین نوع خدمت به جامعه کارگری وبرترین کاری که می توانیم مایه خرسندی ورضایت این عزیزان را فراهم نماییم؛ پی گیری مشکلات پیش روی تولید وکارگران وانعکاس صادقانه مشکلات حوزه های مختلف کاروکارگری وتولید است ونه این که با انتشارچنین اخباری فکرکنیم به جامعه شریف کارگری خدمت نموده ایم.