به گزارش ملایریها به نقل از فارس ؛ گردشگری، جهانگردی یا توریسم صنعتی است که امروزه به یکی از بزرگترین و پردرآمدترین بخشهای اقتصادی دنیا تبدیل شده است به طوری که آنطور که گردشگری بزرگترین صنعت فعال در جهان به شمار میرود. این صنعت بعد از نفت و خودروسازی سومین صنعت درآمدزا و اشتغالآفرین در دنیا محسوب میشود که خود نشان از اهمیت و جایگاه ویژه آن دارد.
صنعت گردشگری ظرفیت ایجاد درآمد، گسترش اشتغال و تقویت ارتباط میان بخشهای مختلف اقتصادی و فرهنگی را داراست بهویژه در مناطق و شهرهای کوچک که میتواند نقش بسیار خوبی را به لحاظ تبادل فرهنگی داشته باشد.
خوشبختانه کشور ما به لحاظ داشتن ظرفیتهای بسیار خوب و توانمند در این حوزه غنی بوده و یکی از مناطق پرجاذبه و گردشگرپذیر در دنیا به شمار میآید تا آنجا که ایران جزو 10 کشور گردشگری دنیا شناخته شده است و در سالهای اخیر هم افزایش ورود گردشگران خارجی به کشور موید آن است هر چند به نظر میرسد هنوز هم باید مسیر طولانی را تا رسیدن به ایدهآلهای این صنعت مهم طی کنیم.
بی تردید نقش معماری و بافتهای تاریخی در جذب گردشگران و رشد گردشگری امری انکارناپذیر است که در کشور ما هزاران بنا با قدمتهای کهن تاریخی وجود دارد که میتواند به جذب گردشگر کمک کند، استان همدان به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن کشور و به تبع آن شهرستان ملایر به عنوان دومین شهر استان از این نعمت بهره کافی را برده است و در حال حاضر یکی از قطبهای مهم گردشگری کشور به شمار میآید که با داشتن مدیریت کارآمد و برنامه ریزیهای کاربردی و علمی می تواند جایگاه ویژهای را نه تنها در ایران بلکه در جهان کسب کند.
شهرستان ملایر با داشتن جاذبههای متنوع فرهنگی و تاریخی در زمینههای مختلف پتانسیل بسیار خوبی در جذب گردشگر خارجی و داخلی دارد که مروری اجمالی بر آن داریم.
از این جاذبههای متنوع فرهنگی میتوان به آثار تاریخی ماندگار مانند آتشکده باستانی نوشیجان مربوط به دوران مادها و قبل از آن تپه پری، شهر زیرزمینی سامن با بیش از 3 هزار سال قدمت، پارک تاریخی سیفیه با بیش از یک قرن تاریخ، موزه لطفعلیان، داشتن مکانهای زیارتی چون امامزادگان، داشتن سنتها و آیینهای کهن چون جشنواره ملی شیره پزی، هنر و صنایع دستی مانند هنر دست مردان آن و مبل و منبت که ملایر را پایتخت مبل و منبت ایرانزمین کرده است، هنر دست بانوانش فرشبافی، گیوهبافی و مرواربافی، بزرگان عرصه موسیقی و هنر بازیگران و نام آورانی چون مسعود جعفری جوزانی، فرهنگ عامه و آداب و رسوم بومی مناطق مختلف شهرستان، مناطق طبیعی زیبا و بکر چون لشکردر جاذبههای تازهای چون مینیورد (پنجره ای رو به جهان) و بام ملایر با هدف گردشگری جهانی و بین المللی، صنایع کشاورزی چون تولید محصولات باغی انگور، کشمش و شیره و داشتن سهم بزرگ انگور و کشمشکشور، باغهای آلبالو و گیلاس زنگنه و در نهایت مراکز علمی متعدد، چشمانداز بسیار خوبی را داراست که نیازمند فراهم کردن امکانات و زیرساختهای مناسب برای جذب گردشگر است.
اما گذشته از فضاهای تاریخی و جاذبههای گردشگری موقعیت جغرافیایی شهرستان به لحاظ قرار گرفتن در کریدور غرب به جنوب کشور موقعیت بسیار مناسبی را در مسیر اتصال استانهای مختلف دارد که موقعیت خوبی را برای توقف فراهم کرده که خود جای توجه دارد.
اینها تنها گوشه کوچکی از توانمندی و ظرفیتهای غنی شهرستان است که نشان از آینده روشن برای آن دارد؛ اما با توصیف این توانمندیهای به نظر میرسد این منطقه آنگونه که باید تاکنون شهرستان نتوانسته سهم خود را از گردشگری استان و حتی کشور بگیرد و شاید بزرگترین دلیل آنهم نبودن زیرساختهای یک محیط گردشگر است.
ورودی یگ گردشگر به منطقه، نیازمند فراهم کردن شرایطی است که این مهم نیازمند مدیریت مناسب در بخشهای مختلف با داشتن ایدههای ناب و جذاب و تلاش برای یک میزبانی درخور و شایسته با فرهنگ مردمان ایران زمین است.
شاید ابتداییترین اقدام در خصوص جذب گردشگر اطلاعرسانی و تبلیغات خوب و به روز در کشور و البته جهان است آن هم در زمانهای که با یک کلیک به راحتی میتوان در جریان تازهترین رویدادها در دورترین نقاط جهان قرار گرفت. هر چند این شهرستان طی سالهای اخیر در ایام عید و تابستان با اهدای بستههای معرفی جاذبهها به مسافرین اقدام تازهای را در این خصوص انجام داده است اما سهم رسانههای جمعی مانند صدا و سیما مطبوعات و سایتهای استانی و کشوری در این موضوع مسئلهای که جای تامل دارد.
بعد از اطلاعرسانی و جذب گردشگر نوبت به میزبانی از ورود مسافرین و علاقهمندان به تاریخ و جهانگردی است، فراهم کردن فضای مناسب برای استراحت مانند هتلها و متلها و اقامتگاهها و رستورانهای درونشهری و برونشهری با امکانات کافی و لازم، در دسترس بودن ابتداییترین امکانات در هتلها مانند اینترنت، وسایل حمل و نقل، راهنما و مشاوره گردشگری از جمله موارد مهم در ماندگاری توریست در شهرستان است که متاسفانه ملایر چندین سال است در این زمینه نتوانسته کمبود هتل را جبران کند.
هرچند با وجود ساخت هتل بزرگی در ورودی شهر از امکان بهرهبرداری آن بینصیب است و تنها به داشتن چندین اقامتگاه در چندین تالار پذیرایی بسنده کرده است، این موضوع یکی از ضعفهای اساسی شهرستان به شمار میآید تا آنجا که حتی در سالهای گذشته به دلیل نداشتن مکان اقامتی مناسب در جشنواره شیره پزی امکان اقامت توریستهای گردشگری فراهم نبوده است.
آموزش و فرهنگسازی شهروندان در پذیرایی از توریستها قدم بعدی است که شاید تاکنون خیلی به آن توجه نشده است اینکه چه میزان همشهریان در این خصوص آموزش دیده و یا توجیه شدهاند سوال برانگیز است.
ایجاد راههای ارتباطی چون راه آهن، فرودگاه، پایانهها مسافربری، آژانسهای مسافرتی از دیگر زیرساختهای گردشگری است که در ملایر با ورود قطار به مقصد مشهد و تهران و دو پایانه مسافربری تهران و همدان و چند آژانس مسافربری تا حدودی این نیاز برآورده شده است هرچند نیاز به بازسازی برخی وسایط نقلیه در آن دیده میشود.
ملایر به لحاظ داشتن صنایع دستی مهمی چون مبل و منبت، مرواربافی، فرشبافی، گلیم بافی و گیوه بافی امکان بازار اقتصادی خوبی را میتواند داشته باشد به شرط اینکه بتواند نمایشگاه عرضه محصولات را ایجاد کند. نمایشگاهی که در حال حاضر به برگزاری سوغاتسرا در ورودی یا خروجی شهر، مکانهای پرتردد و یکی از پاساژها آن هم در مقاطعی از زمان مانند تابستان و عید نوروز محدود شده است و نیاز به داشتن یک نمایشگاه دائمی محصولات و صنایع دستی به شدت در شهرستان احساس میشود.
داشتن محصولات و تولیدات شهرستانی مانند کشمش، انگور و شیره ملایر که خوشبختانه توانسته در کشور جایگاه خود را نشان دهد و شناخته شده است بازار اقتصادی خوبی را فراهم کرده است اگر در بخش بسته بندی و صادارت بتواند به خوبی وارد و عرصه شود صنعتی که به نظر میرسد در سالهای اخیر پیشرفت خوبی را داشته است و با داشتن پژوهشکده انگور و کشمش پا در عرصههای علمی این محصول گذاشته تا آینده خوبی را برای آن رقم بزند.
اما گذشته از موارد ذکر شده در بحث جذب گردشگر و فراهم کردن زیرساختهای گردشگری مهمترین موضوع حفظ و نگهداری آثار تاریخی، و جاذبههای گردشگری است. این مقوله بسیار مهم نیازمند صرف نیروهای متخصص، علمی و هزینه و اعتبار مورد نیاز است. موضوع مهمی که در برخی آثار تاریخی مهجور مانده است و گلههای زیادی را به دنبال دارد.
شاید بارزترین نمونهای که در این خصوص میتوان اشاره کرد شهر زیرزمینی سامن است که بعد از حدود 10 سال از کشف آن هنوز هم درگیر اعتبارات است و بعد از وعدههای بسیار هنوز آماده بازدید نیست در حالیکه این شهر را بسیار تحت تاثیر قرار داده است.
مورد بعدی تپه باستانی نوشیجان است که بعد از چندین دهه امسال بهعنوان پایگاه معرفی شد تا شاید کمی علمیتر و با دقت بیشتری مورد نگهداری و حفاظت قرار گیرد تپهای که سهم بزرگی از گردشگری شهرستان و استان را به خود اختصاص داده است اما در مقایسه با تپه هگمتانه که به لحاظ تاریخی برابری دارد نتوانسته پیشرفت خوبی را داشته باشد. این مسأله نیازمند توجه جدی مدیران شهری استانی و کشوری است تا شهری که بسیاری از امکانات گردشگری را داراست بتواند سهم خود را از بازار گردشگری بگیرد.
نمونه دیگر کمتوجهی به جشنواره شیره پزی است که هر ساله با استقبال بسیار خوب علاقهمندان به این سنت، فرصت خوب دیگری است که متاسفانه هنوز هم روستای مانیزان به عنوان محل برگزاری آن درگیر وعدههای در حد حرف است و خبری از نگاه ملی به این روستا نیست.
بی شک شهرستان ملایر با داشتن امکانات بالقوه و بکری که اشاره شد میتواند سهم بزرگی از مراودات فرهنگی فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی صنعت گردشگری را در اقتصاد داخلی و بین المللی به صورت مستقیم و غیرمستقیم در استان و کشور داشته باشد سهمی که شاید با توجه بیشتر میتوانست خیلی سالها پیش کسب کند اما دریغ... .
به نظر می رسد با توجه به شرایط اقتصادی موجود ورود بخش خصوصی در گردشگری بسیار کمککننده و تاثیرگذار خواهد بود تا هرچند دیر اما طی سالیان آینده بتوان از ملایر یک شهر مهم توریستی با ورود گردشگران داخلی و خارجی نام برد.
امید است با مدیریت قوی از سوی بخش دولتی، همکاری بخش خصوصی و همراهی مردم با فراهم کردن زیرساختها و حداقلهای یک شهر توریستی چشمانداز روشنی را برای این شهر کهن با مردمان با فرهنگ شاهد باشیم.
انتهای پیام /
دیدگاه شما