فتنه سال ۸۸ فتنه اي با ماهيت كاملا متفاوت و جديد بود كه نيازمند يك مديريت مدبرانه و قاطعانه و مناسب بود و رهبر فرزانه انقلاب با شايستگي تمام آن را مديريت فرمودند و اين الگوي مديريتي و شيوه اداره بحران و فتنه بايد در مراكز آموزش عالي و دانشگاه ها تدريس شود.

دشمنان نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران بيش از ۳۰ سال است كه به طور مستمر عليه جمهوري اسلامي توطئه و فتنه گري مي كنند چرا كه آنان مي دانند انقلاب اسلامي مباني استكبار جهاني را هدف، و بنيان هاي آن را سست كرده و اين مسير را براي ملت هاي آزاده دنيا باز كرده كه در اقصي نقاط جهان، هسته هاي مقاومت با تأسي از اين انقلاب شكل گيرد.

در فتنه سال ۸۸ برخي افراد كه سوابقي هم در انقلاب داشتند مردود شدند و برخي خواص هم با سكوت معنادار سبب تقويت آنان شدند اما به بركت رهبري و ولايت و جوشش جوانان اين سرزمين در نهم دي ماه ، انقلاب اسلامي درخششي دگر بار يافت و ارادت و تعهد نسل جوان به نظام و مباني انقلاب بار ديگر تثبيت و جلوه گر شد.
براي اين فتنه پيچيده كه رهبر انقلاب از آن به چالش بزرگ تعبير نمودند، سال ها مهندسي و طراحي شده بود و با تربيت نيروها و با برنامه ى استحاله از درون و نفوذ در اركان حاكميت، قصد براندازي نظام انقلابي و اسلامي با الگوگيري از انقلاب هاي مخملي رخ داده در دنيا داشتند و در اين بين منافقان، سلطنت طلب ها و ... نقش پررنگي را ايفا كردند. برنامه ريزي آن ها اين بود كه نظام اسلامي را توسط افراد و همان ملتي كه پديد آورنده آن بودند، ساقط كنند.

پس از اين فتنه، فكر مي كرديم سران فتنه با ابراز ندامت به دامان ملت و نظام باز مي گردند اما متاسفانه آن ها بر مواضع غلط خود اصرار كردند و همچنان در مسير خبيث ترين گروه ها عليه ملت ايران مانند: منافقان، سلطنت طلب ها و دشمنان قسم خورده اين مملكت گام برداشتند و در يك مسير قرار گرفتند.  

اين ملت همچنان كه در ۹ دي ماه با اقتدار و عمق بينش و بصيرت خود گوش به فرمان ولي امر در مسير دفاع از اسلام و انقلاب استوار بود همچنان راه امام، شهداي گران قدر و افتخار آفرين را ادامه داده و پاسدار حرمت خون هاي مطهر آنان باقي مي ماند و در اين مسير نگاه مردم ولايتمدار ايران به انگشت اشاره ولايت است.

۹ دى روز ترديدسوزى و فتنه سوزى است كه اوج عظمت و اقتدار ملت بزرگ ايران و پيوند امام و امت را در جنگ طاقت سوز و نفس گير احزاب نشان داد و به رخ جهانيان كشيد. از همين رو نبايد به ثبت آن در تاريخ كشور و يك آيين محدود و تزيينى بسنده كرد، بلكه بايد تبديل به يك حركت آگاهى بخش و بصيرت افزاى مستمر و مداوم و هدفمند شود.