با توجه به اینکه به نیمه دوم سال  رسیدیم  و بیشتر مراسم های محفل انس با شهدا (یادواره شهدا) تا پایان  سال برگزار می‌شود فرصت را غنیمت شمرده جهت ماندگارتر شدن این  کار ارزشمند تذکراتی را اول به خود و بعد به سایرین بنمایم شاید مورد رضایت بیشتر خداوند متعال  و توجه مسئولین  قرار بگیرد.

زنده نگه‌داشتن یاد و نام شهدا، این رستگارانی که درراه حفظ دین و تمامیت ارضی  کشور بدون هیچ چشم‌داشتی از تمام هستی خود گذشتند، مسئولیتی است همگانی زیرا شهید تنها متعلق به گروه و دسته و قوم و جناح خاصی نیست و همه آحاد جامعه وامدار شهیدان هستند.

لذا اهتمام به برپایی مجالس و محافل مرتبط بانام شهید، سنتی است حسنه و رسالتی است دینی، ملی و انسانی و ضرورت دارد در مسیر تکریم و تمجید شهدا در فضای بصری، اجتماعی و رسانه‌ای، بهترین و ماندگارترین کارها انجام شود.

ازآنجاکه اثربخشی یکی از ویژگی‌های اجتناب‌ناپذیر و بدیهی هر برنامه فرهنگی است، بنابراین اختصاصاً در مراسم مربوط به شهدا نیز ضرورت دارد فعالیت جهادی و خستگی‌ناپذیری صورت گیرد. مجلس شهید نباید صرفاً یک مجلس و مراسم گرامیداشت باشد بلکه باید همچون خود شهید، زنده و پویا بوده و منجر به تحول روحی و اجتماعی در مخاطبان مخصوصاً نسل جوان گردد.

 بنابراین عنایت ویژه از سوی برگزارکنندگان مراسم به برخی ویژگی‌هایی که ضمن ارتقاء محتوا، یادواره را در ترازبالای تأثیرگذاری و اثربخشی در ذهن مخاطبان قرار می‌دهد، مسئله‌ای راهبردی و شایان توجه است که به برخی نکات آن اشاره می‌شود

الف – استفاده از سخنرانان  و راویانی در این مراسم‌ها که خود در دفاع مقدس حضورداشته‌اند .

ب- ثبت خاطرات رزمندگان اسلام و وصیت‌نامه‌های شهدا.یکی از مسائل مهم در برگزاری یادواره شهدا، آن است که بدانیم مخاطبان و شرکت‌کنندگان در یادواره تا چه اندازه با شهدای عزیز . وصیت‌نامه‌های آنان آشنایی داشته و چقدر از زندگی و تربیت دینی و انقلابی آنان برای مخاطبان الگودهی و الگو یابی می‌شود؟این موضوعات، ضرورت جمع‌آوری و انتشار خاطرات شهدا از زبان خانواده‌های معظم و هم‌رزمان آنان، وصیت‌نامه‌ها، زندگی‌نامه و دست‌نوشته‌ها به‌منظور تدوین و حفظ و نگهداری آثار و افتخارات گنجینه دفاع مقدس و تولید آثاری که به‌عنوان خروجی مطلوب یک یادواره بتواند نام و خاطره شهیدان والامقام را زنده نگه‌داشته و نهادینه کند، دوچندان می‌نماید.

ج- تلاش در جهت ماندگاری یادواره‌های شهدا با تولید آثار هنری .برگزاری یادواره‌ها به‌صورت مراسمی روتین، ظاهری و سطحی آسیبی است که در درازمدت تأثیر منفی خود را نشان می‌دهد و چه‌بسا به‌مرورزمان از برگزارکنندگان آن، سلب انگیزه و از مخاطبان، سلب جذابیت نماید. با توجه به تغییر شرایط زمانی و نوع مخاطب، تولید محتوای مراسم توأم با خلاقیت و نوآوری و در قالب آثار هنری فاخر مرتبط با شهید و شهادت می‌تواند تفاوت یادواره را با زمان‌های گذشته به‌خوبی نمایان سازد و ضمن ایجاد جذابیت، شوق و رغبت مخاطبینی را که عموماً از سال‌های حماسه و ایثار فاصله گرفته‌اند، نسبت به این فرهنگ متعالی مضاعف نماید.

د- مردمی بودن  محفل انس با شهدا

 با توجه به اینکه شهدا متعلق به عموم مردم هستند و در سینه فرد فرد آحاد جامعه جای دارند، آنچه بر ماندگاری این مجالس و جامعیت آن می‌افزاید، مشارکت حداکثری و نقش‌آفرینی خود مردم، سهیم شدن آنان در برنامه‌ریزی‌ها، هماهنگی‌ها و اجرای مراسم و در اصل برگزاری مراسم با مسئولیت خود مردم است و در این میان نهادها و ارگان‌ها بیشتر نقش بسترسازی و فراهم‌کننده تسهیلات برگزاری یک مراسم باشکوه باشند.

ه- محفل انس با شهدا پل ارتباطی بین نسل‌های گذشته، حال و آینده.

انتظار دیگری که از محفل انس  و مراسم مربوط به شهدای عزیز و گران‌قدر می‌رود، ایجاد ارتباط محکم، منطقی، عاطفی و مداوم بین نسل دیروز با نسل امروز و فرداست. نسلی که با الگو گیری از نهضت عاشورا و ازخودگذشتگی و تحمل سختی‌ها و مرارت‌ها، شجاعانه در مقابل ددمنشی‌های دشمنان مقاومت نموده و سرافرازانه زیستند و اینک، نسل جدید و آینده ضمن آشنایی با افتخارات گذشته، درراه تعالی و پیشرفت جامعه اسلامی بااحساس مسئولیت تمام، هر چه مصمم‌تر حرکت می‌کنند و  محافل شهدا، ظرفیت بسیار بزرگی است که می‌تواند پیام نسل گذشته را به‌درستی منتقل نماید. درواقع  این مراسمات  بایستی الهام‌بخش فرهنگ ایثار و جهاد و شهادت بوده و بازگوکننده رشادت و مجاهدت فرزندان برومند ملتی باشد که با همه هستی خود از کیان نظام مقدس اسلامی و ارزش‌ها و اعتقادات دفاع کردند. فرهنگ  ایثار و شهادت می‌تواند فرهنگ جامعه اسلامی را پشتیبانی و تغذیه نماید و تمسک عملی به این فرهنگ، امروز راه مقابله با بسیاری از ناهنجاری‌ها و ناملایمات و آسیب‌های اجتماعی و برون‌رفت از آن است که یکی از بسترهای بهره‌مندی از این فرهنگ، در برگزاری مطلوب محافل  شهدا تبلور می‌یابد .(ادامه دارد)

.محمد فتحی می آبادی.