مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 بیش از 10 سال به طول  و در زمان سه دولت مختلف به طول انجامید و چهره های مختلفی بر روی میز مذاکره رو به روی هم نشستند.

ار آغاز مذاکرات ایران و غرب توافق نامه های مختلفی بین ایران و کشورهای غربی بسته شد و هر دولت با رویکرد خاص خودش مذاکرات را پیش برد.

در سال 1382 و در زمان دولت آقای خاتمی پس از توافق نامه های  تهران  و پاریس  پس از بازرسی های آژانس بین المللی اتمی کلیه فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیم را متوقف کرد و مراکز هسته ای ایران پلمپ شد.

اما دولت احمدی نژاد با رویکرد متفاوتی وارد بحث توافق هسته ای شد و با نظارت آژانس بین المللی اتمی  اقدام به فک پلمپ مراکز هسته ای به اقدامات غنی سازی اورانیوم ادامه داد.

پس از این فک پلمپ و با کسب موفقیتهای فراوان توسط دانشمندان هسته ای ایران بود که کشورها ی غربی برای جلوگیری از پیشرفت هسته ای ایران رو به اقدام فشار علیه ایران کردند.

صدور قطعنامه های متفاوت بر علیه ایران و شروع تحرم های ظالمانه جدید از اقدامات کشورهای غربی برای توقف پیشرفت مذاکرات هسته ای ایران بود.

با جابه جا شدن دولت احمدی نژاد و روی کار آمدن دولت روحانی با شعار های جدید بازهم رویکرد ایران تغییر کرد و مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 1+5  وارد مرحله ای جدید شد.

پس ازروی کار آمدن  دولت آقای روحانی و با انجام مذاکرات به ریاست دکتر ظریف وزیر امور خارجه ایران مذاکرات با انتشار بیانیه و انتشار متن جمع بندی مذاکرات پس از 10 سال پایان یافت.

ایتادگی مردم در طی ای مدت یکی از دلایل اصلی پیش روی و پایان این مذاکرات بود و مردم با تحمل تمامی مسائل و مشکلات از عاملان اصلی در پایان یافتن این مذاکرات بودند.

رهبری نیز در طی مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 همواره با تاکید بر روی خطوط قرمز ایران از تمامی تیم هی مذاکره کننده حمایت کافی را می کردند.

پس از پایان مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 اظهار نظرهای مختلفی درباره این مذاکرات از مقامات مختلف شنیده شد که هر کدام جای تامل دارد.

اما یکی از عجیب تری این اظهار نظرات را فرماندار ملایر در جلسه گرامی داشت روز دهیار در فرمانداری ملایر بیان کرد.

فرماندار ملایر در این جلسه گفت: ما مسیری را که در پیش گرفته بودیم اگر ادامه می دادیم یا باید به جنگ دنیا می رفتیم یا مانند کره شمالی به انزوا می رفتیم.

این سخن فرماندار ملایر جای بسی تعجب دارد چرا که با این سخن باید گفت آیا ایران رویه جنگ را با جهان داشته است که اگر مذاکره نمی شد به سمت جنگ با دنیا می رفتیم.

این روز ها از ایران به عنوان یکی از قدرت های دنیا نام برده می شود و  این حرف  سخن خود ایرانی ها نبوده بلکه سخن دشمنان درجه یک ایران است.

آیا مقایسه ایران با کشوری مانند کره شمالی که با دیکتاتوری اداره شده و مردم در سرنوشت خود اثری ندارند درست است یا نه؟

مردم ایران همواره در سخت ترین مشکلات همواره پشتیبان کشور خود بوده اند و نمونه بارز آن را در زمان جنگ تحمیلی که تمامی دنیا در مقابل ایران ایستاده بودند این مردم بودند که نتیجه جنگ را به نفع خود پایان دادند را دیده ایم

آیا زدن این حرف ها از جانب یکی از افراد سیاسی این کشور آب به آسیاب دشمن ریختن نیست و آیا دشمنان با خود نمی گویند که ابرانیان از جنگ و انزوا می ترسیدند که مذاکره کردند.

مهمترین مسئله ای که همواره هم مورد تاکید مردم و هم مورد تاکید رهبری دراین مذاکرات بوده است حفظ جایگاه و منزلت ایران در جهان بوده و از این سخن فرماندارملایر بر به انزوا رفتن ایران در جهان شاره  دارد.