محسن مهدیان: رهبرانقلاب در حاشیه درس خارج امروز این‌طور فرمودند: دیروز یکی از آقایان بعد از درس تشریف آوردند جلو و با اوقات تلخی تمام گفتند که این بازنشسته‌هایی که طبق قانون باید برکنار بشوند، اینها را برمیگردانند و این را به پای شما مینویسند، یعنی به پای من. [البته] این محبت است، منتها اشکالش این بود که سر من داد می‌کشید. من هم به ایشان یک قدری تند گفتم آقا! چرا داد می‌کشید؟! به هر حال ما خواستیم از ایشان هم معذرت‌خواهی کنیم.
بعد هم در ادامه توضیح دادند که قانون اخیر مجلس درباره بازنشستگی، قابل دفاع است، اما مواردی هم وجود دارد که شاید لازم باشد از خدمات مدیر باتجربه بعد بازنشستگی هم استفاده شود.
اما همه این ماجرا و این رفت و برگشت کلامی، درسی است آموزنده در سیاست و اخلاق.

مرور کنیم:
یکم؛ یک طلبه در نهایت محبت و دلسوزی، بر سر امامش فریاد می‌کشد و اعتراض می‌کند.
دوم. رهبرانقلاب نسبت به تندی طلبه تذکر پدرانه می‌دهند و بعد از همین تذکر نیز عذرخواهی می‌کنند.
سوم. رهبر انقلاب، اعتراض طلبه را #پشت_بلندگو می‌آورند تا اگر دیگرانی هم معترض باشند، صدای اعتراض‌شان شنیده شود. عذرخواهی خودشان را هم نه به گوش طلبه که علنی می‌کنند تا فرهنگ حکمرانی شود.
چهارم. موضوع را توضیح می‌دهند تا مَدرَس پاسخگوئی برای مسئولین جمهوری اسلامی باشد. دقت کنیم که طلبه محترم سوال نکردند، اعتراض داشتند. رهبری هم توضیح دادند تا شبهه برطرف شود و موجب عصبانیت و اعتراض فراهم نشود.

و اما یک جمله که توضیحش بماند برای بعد.
خیلی وقت ها بلند شدن صدای اعتراض و فریاد کشیدن برسر امام و بعد از آن به «پشت بلندگو» کشیدن ماجرا، ناشی از کم کاری من و امثال من است که در نقش رسانه‌ای‌مان کوتاهی می‌کنیم.

انتهای پیام/