سرانجام انگشتر دُر نشانت که به گفته همسرت منقش به نام مقدس «زهرا(س)» بود تو را به آغوش مادر پیوند داد.

چه مظلومانه و بی‌صدا رفتی... رفتی تا مدافع ناموس و قربانی حرم زینب باشی، خون سرخ تو ادامه‌دهنده راه سبز ۷۲ تن شهید کربلاست که در آستانه ماه محرم انقلابی از شور و شعور را برپا کرد.

برادر عزیز! بزرگی آدم‌ها به اندازه وسعت قلب و اندیشه٬ افق نگاه و پاکی دلشان است و تو از تبار بزرگان بودی که با صلابت ثابت کردی در آسمان شهادت همیشه گشاده است پس مهم این است که چقدر اهل پرواز باشیم٬ اگر واقعا پرنده باشیم حتی می‌توانیم با بال‌های بسته هم اوج بگیریم.

محسن جان! سر تو رفت تا سرافرازی عاید این ملت و حرمت حریم حرم حفظ شود...  راستش را بگو در دهه‌های محرم سال‌های زندگیت چقدر و چگونه گودال قتلگاه را تجسم کردی که همان صحنه غریبانه نصیبت شد!

ای افتخار جوانان ایرانی در عصری که جاهلیت هزاران ساله عرب همچنان انسانیت را به مسلخ می‌برد٬ تو حجت خدایی برای دختران و زنان که مبادا چادر از سرشان بیفتد و برای جوانان و مردان ما که غیرت را هرگز از یاد نبرند و فتوت و جوانمردی را سرمشق هر روزه زندگی‌شان کنند.

محسن حججی عزیز! تو ثابت کردی با گلو‌ی بریده شده هم می‌توان فریاد زد و شعر بلند و ماندگار ظلم‌ستیزی٬ حق‌طلبی٬ عبودیت٬ مردانگی و انسانیت را سرود... به طور قطع تو نظر کرده امام حسین(ع) بودی که این‌چنین باشکوه در اذهان ماندگار شدی.

ای شهید سربلند٬ مسافر غریب بهشت در جهنم دنیای نامروت٬ محسن حججی عزیز و تا همیشه زنده٬ یل دلاور ایران زمین٬ شفاعتمان کن تا راه گم نکنیم و به بیراهه نرویم.

به آغوش وطن خوش آمدی ای سرباز قهرمان و سرافراز سپاه حسین(ع). بیا که حجت خدایی برای غفلت‌زدگان. کاش قدر خون ریخته شده از گلویت را بدانیم.

آمدنت را به همه شهدا، به رهبر عزیز، به ساحت مقدس امام زمان(عج)، به همسر و کودک دلبندت و به مادر و پدرت تبریک می‌گویم.

یادداشت از: مهناز روزبهانی، خبرنگار ایسنا، منطقه همدان