رزمندگان با تاسی از سالار شهیدان با وجودی که نیروهای رژیم بعث عراق به پشتیبانی استکبار از تمام امکانات و تجهیزات کامل و پیشرفته برخوردار بودند رزمندگان شجاع اسلام با دست خالی در مقابل آنها ایستادگی کردند.

 بازخوانی قیام عاشورا و تجلی جلوه های حماسه و عشق و ایمان در جبهه های نبرد حق علیه باطل نشان دهنده این است که رزمنده ها در تمامی لحظات با نیروی برگرفته از نام و یاد اباعبدالله الحسین (ع) در مقابل دشمن متجاوز ایستادگی کردند؛ و برای اولین بار یک وجب هم از خاک مقدس ایران اسلامی که با خون هزاران شهید گلگون شده بود را به دشمن ندادند.

 در عشق و ارادت رزمندگان اسلام به سید الشهدا همین بس که در عزیمت به خط مقدم جبهه ها و انجام عملیات ذکر و نام حسین آرامش جان رزمندگان بود و در مراحل سخت، صبر و استقامت و ایمان حسین (ع) قوت دلهای آنان می شد. در طول هشت سال دفاع مقدس بسیاری از عملیات ها و یگانها و مقر رزمندگان اسلام به نام اباعبدالله الحسین (ع) مزین می شد.

این نام گذاری ها، از سر ارادت، ایمان و معرفت عاشورایی سرچشمه می گرفت و گواه آن بود که نام حسین (ع)، عاشورا و کربلایش، الهام بخش، راهنما و پشتوانه روحی و فکری هشت سال دفاع مقدس بوده است.

با اینکه عزاداری امام حسین (ع) در همه ایام سال در جبهه ها برگزار می شد و اغلب رزمنده ها در مرثیه ها و حتی اشعاری که دست جمعی در برنامه های صبحگاه و مذهبی می خواندند ذکر اباعبدبالله نیز گفته می شد، اما فرارسیدن محرم شور و حال خاصی به جبهه ها می داد.

حال و هوای محرم در جبهه همانند عزاداری در شهرها بود. رزمنده ها سعی می کردند تا عزاداری ها را به همان نحو در جبهه ها اجرا کنند. رزمندگان با پارچه های سیاه چادرها و سنگر ها و محل های عزاداری را سیاه پوش می کردند.

 گردان ها و لشگرها هر کدام جداگانه دسته های عزاداری مخصوص به خود را تشکیل می دادند. در هر صورت همان سنت و برنامه‌های

عرفی که در شهر انجام می‌شد در جبهه هم برقرار بود، ابداع نوحه و مرثیه و سبک در جبهه خیلی زیاد بود، سبک‌های خاصی که حماسی بود و به فضای جبهه می‌خورد؛ مثلا شعارهای صبحگاه که بچه‌ها با‌ آن می‌دویدند متناسب با ایام محرم سروده می‌شد. واما درسهای که ملت عزیز ایران مخصوصآ رزمندگان اسلام از حسین (ع) گرفتند از این قرار بود که اي حسین ای امام برحق، تو ما را آموختي كه در هر عصر، زندگيِ با ستم پيشگان را ننگ و ذلت دانسته و مرگ را جز سعادت و نيل به فلاح نپنداريم.

ما را آموختي كه براي احياي ارزشهاي متعالي فراموش شده قيام كنيم، با تحريف ها و بدعتها و وارونه جلوه دادنِ حق و حقيقت مبارزه كنيم

از تو آموختيم كه هر گاه در هر زمانه دين محمد (ص) جز با كشته شدنمان باقي نماند خود را به دست مرگ سپاريم و در راه برقراري احكام الهي، خويشتن را فدا سازيم. یاد همه شهدای عزیزی که با رمز مبارک یا حسین (ع) به خط دشمن زدند و با سلام بر حسین (ع) به شهادت رسیدندگرامی باد.

محمد فتحی می ابادی