به گزارش ملایری ها به نقل از فارس؛

مطبوعات اماراتی نیز مانند مطبوعات سعودی، توجه پررنگی به خبرهای آشوب در ایران کردند. مطبوعات امارات با در صدر قرار دادن خبرهای مربوط به اغتشاشات ایران سعی کردند، از آنها در راستای اهداف سیاسی خود در دو سطح منطقه‌ای و بین‌المللی بهره‌برداری کنند.

در ادامه گزارش اول و دوم ، در گزارش سوم و پایانی، سه روزنامه معروف اماراتی «الاتحاد» و «الخلیج» و «البیان» در مقطع زمانی 8 تا 15 دی ماه جاری بررسی شد.

یک: محورهای ثابت خبری

یکی از بارزترین نمودها در نحوه پوشش اخبار اغتشاشات داخلی ایران محورهای ثابت خبری است که در هر سه نشریه اماراتی به روشنی قابل ملاحظه است، به عنوان مثال در تمام تحلیل ها، یادداشت ها، گزارش ها و خبرهای منتشر شده توسط این سه روزنامه «ضدیت با نظام جمهوری اسلامی» و «خط ولایت فقیه»، همچنین «سرکوبگر» و «مداخله جو» جلوه دادن نظام جمهوری اسلامی به وضوح قابل ملاحظه است.

در این زمینه می توان به گزارش خبری منتشر شده در شماره 31 دسامبر روزنامه الاتحاد امارات اشاره کرد که با تیتر «شعارهایی که از مسئولان می خواهد، در امور کشورهای عربی دخالت نکند» منتشر شده بود و تلاش دارد، القا کننده دخالت جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی کشورهای منطقه باشد.

همچنین خبر منتشر شده در شماره 2 ژانویه روزنامه الخلیج با تیتر «تانک ها برای سرکوب تظاهرکنندگان به شیراز فرستاده شدند». به همین ترتیب، یادداشت منتشر شده در شماره 2 ژانویه روزنامه البیان با تیتر «صبر ملت به سر آمده».

دو: استفاده از واژه های انقلاب و انتفاضه به جای اغتشاش

دومین نکته مورد توجه در پوشش آشوب‌ها، استفاده از واژه ها به شکلی دقیق و هدفمند بود؛، از جمله اینکه به جای استفاده از واژه اغتشاش یا آشوب، روزنامه‌های اماراتی از واژه‌هایی چون «انتفاضه»، «انقلاب»، «انقلاب مردمی»، «قیام»، «قیام مردمی»، «اعتراض‌های مسالمت‌آمیز»، «معترضان مسالمت جو» و غیره استفاده شد.

در این زمینه می توان به خبر منتشر شده در شماره 4 ژانویه روزنامه الاتحاد با تیتر «حکومت ایران برای سرکوب قیام مردمی به ایجاد رعب و وحشت از اعمال مجازات های اعدام روی می آورد» یا خبر منتشر شده در شماره 4 ژانویه روزنامه الخلیج با تیتر «اعتراض های ایران ادامه دارد و سپاه پاسداران مدعی پایان ناآرامی و شورش است»، همچنین گزارش منتشر شده در شماره 1 ژانویه روزنامه البیان با تیتر «ابزارهایی برای انقلاب که تهران استفاده آنها علیه اعراب را تشویق، در داخل ممنوع کرد» اشاره کرد.

سه: به خدمت گرفتن چهره های ضد انقلاب

مانند روزنامه‌های سعودی، طی تمام روزهای پوشش خبری اغتشاشات ایران روزنامه های اماراتی به انعکاس دیدگاه‌ها و آرا و نظرات چهره‌هایی اقدام کردند که نه تنها ضدیت آنها با نظام جمهوری اسلامی، بلکه چهره ضد بشری و هم پیمانی آنها با رژیم صهیونیستی و کاخ سفید و دست داشتن آنها به خون هزاران شهروند ایرانی بر همه ایرانیان اثبات شده است، چهره هایی همچون مریم رجوی، سرکرده گروهک منافقین یا شیرین عبادی.

در این زمینه می‌توان به گزارش منتشر شده در شماره 2 ژانویه روزنامه الاتحاد با تیتر «رجوی خواستار دخالت بین المللی می شود و ترامپ از فرا رسیدن زمان تغییر در ایران می گوید» و یا خبر منتشر شده در شماره 1 ژانویه روزنامه الخلیج با تیتر «شیرین عبادی: ناآرامی های ایران سرآغاز بسیج گسترده است» اشاره کرد.

چهار: نگارش تحلیل و یادداشت علیه ایران

طی مقطع زمانی مورد بحث هریک از نشریات اماراتی تحلیل ها و یادداشت هایی منتشر کردند که به راحتی می توان به جهت دار بودن آنها با هدف فتنه انگیزی، دامن زدن به اختلافات، حمایت از اغتشاشگران و غیره پی برد.

در این زمینه می توان به یادداشت منتشر شده در شماره 3 ژانویه روزنامه الاتحاد به قلم «إسماعیل حسن» و تیتر «در ایران چه اتفاقاتی جریان دارد؟» و یا یادداشت سردبیر منتشر شده در شماره 31 دسامبر روزنامه الخلیج تحت عنوان «ایران .. دیگ درحال جوشش» و همچنین یادداشت منتشر شده در شماره 31 دسامبر روزنامه البیان تحت عنوان «آیا ایران درس می گیرد؟» اشاره کرد.

در تمام این یادداشت ها و تحلیل ها نویسندگان به نوعی تلاش دارند، به خواننده القا کند که این تاوان دخالت های جمهوری اسلامی در امور داخلی کشورهای منطقه است یا نادیده گرفتن مطالبات داخلی و تبعیت از خط مشی سرکوب خواسته های داخلی است.

پنج: متهم کردن قطر به همدستی با نظام جمهوری اسلامی

یکی دیگر از نکات مورد توجه در مطبوعات اماراتی طی پوشش خبرهای اغتشاشات ایران متهم کردن قطر به همدستی با نظام جمهوری اسلامی ایران در سرکوب تظاهرات است، در این زمینه روزنامه های اماراتی شبکه خبری «الجزیره» قطر را به بوق تبلیغاتی و رسانه ای جمهوری اسلامی ایران جهت سرکوب اغتشاشات توصیف کرده بودند.

در این زمینه می توان به مقاله منتشر شده در شماره 2 ژانویه روزنامه الاتحاد با تیتر «سانسور قطری انقلاب گرسنگان در ایران .. اقدامی کاملا عامدانه» یا مقاله منتشر شده در شماره 1 ژانویه روزنامه الخلیج تحت عنوان «الجزیره در برابر نظام ایران با نادیده گرفتن قیام مردم سر فرود می آورد» و همچنین مقاله منتشر شده در شماره 31 دسامبر روزنامه البیان تحت عنوان «دوحه به بوق‌های خود سرپوش نهادن و سانسور تظاهرات در ایران را توصیه می کند» اشاره کرد.

شش: تبدیل شدن به بوق رسانه ای غرب

ششمین نکته در پوشش رخدادهای اعتشاشات در ابران باید به تبدیل نشریات اماراتی به بوق تبلیغاتی غرب اشاره کرد، به گونه ای که در تمام طول روزهای پوشش اغتشاشات نه تنها انعکاس دهنده مواضع و دیدگاه های غرب به ویژه دیدگاه های آمریکایی بودند، بلکه از آن تبعیت محض نیز داشتند.

در این زمینه می‌توان به خبر منتشر شده در شماره 30 دسامبر روزنامه الاتحاد با تیتر «ترامپ بازداشت تظاهر کنندگان در ایران را محکوم می کند» یا خبر منتشر شده در شماره 31 دسامبر  روزنامه الخلیج تحت عنوان «ترامپ: نظام های سرکوبگر غیر ممکن است، ادامه یابند» و همچنین خبر منتشر شده در شماره 2 ژانویه روزنامه البیان تحت عنوان «پنس: محال است واشنگتن خطاهای اوباما در خصوص اعتراض های ایران را تکرار کند» اشاره کرد.

نتیجه

در مجموع سه روزنامه الاتحاد و الخلیج و البیان طی یک هفته پوشش خبری اغتشاشات ایران 205 مطلب در قالب خبر، گزارش، مقاله، تحلیل، یادداشت و کاریکاتور با میانگین 29 مطلب در روز منتشر کردند.

از 205 مطلب منتشر شده 24 مطلب با میانگین تقریبا 3.5 مقاله، تحلیل و یادداشت در روز منتشر شده است.

همچنین در طول یک هفته پوشش خبری اغتشاشات ایران سه روزنامه فوق الذکر به طور میانگین هریک از روزنامه فوق یک کاریکاتور با موضوع اغتشاشات ایران منتشر کردند.

انتهای پیام/