به گزارش ملایری‌ها؛ معلمی شغل انبیاست همواره این را شنیده ایم و همه ما بسیاری از یادگیری های خود را مدیون معلمان هستیم و همیشه از این شغل به خوبی یاد می کنیم.

فداکاری خصلت اصلی معلمان است و چه بسیار معلمانی که برای نجات جان یک دانش آموز جان خود را در دایره گذاشته اند و گذشت و ایثار آخرین درس آنان بوده است.

پیشرفت دانش آموزان همواره آرزوی همه معمان است و هرگاه معلمی موفقیت دانش آموز خود را می بیند خستگی کار از تنش در می آید.

هفته معلم مجالی کوتاه برای قدردانی از کسانی است که نمره 20 ایثار و گذشتند آنانی از هیچ کاری برای پیشرفت دانش آموزان کوتاهی نمی کنند و آنان را فقط باید معلم نامید.

خبرنگار ما به مناسبت همین هفته به سراغ معلمی استثنایی رفته که درآستانه بازنشستگی بزرگترین ناراحتیش ندیدن دانش آموزان استثنایی خودش است.

خانم معلم مریم شاملو که 29 سال است با دانش آموزان استثنایی ، استثنایی کار می کند و کار با این کودکان را عاشقانه می داند در زیر گفت‌وگوی خبرنگار ما را با این خانم معلم می خوانید

ملایری‌ها: خودتان را معرفی کنید؟

به نام خدا مریم شاملو هستم مربی ورزش های خاص و مدت 29 سال است که با هر سه گروه دانش آموزان  ناشنوا، کم توان، نابینا و اوتیسم  کودکان استثنایی در رشته تربیت بدنی کار کرده ام.

ملایری‌ها: کار با کودکان استثنایی چگونه است؟

قبل از اینکه وارد این کار شوی همه کار با دانش آموزان استثنایی را سخت دانشته و خیلی ها فکر می کنند کار با اینها بسیار سخت است ولی اگر عاشق کارت باشی هیچگاه از کار با این دانش آموزان خسته نشده که هیچ  بلکه بسیار لذت هم خواهی برد و بزرگترین ناراحتی من این است که  امسال که در حال بازنشستگی هستم دیگر  این بچه ها را نمی دانم چگونه این را تحمل کنم .

بچه های استثایی از لحاظ درسی دیر آموزند ولی درصدهایی از آنها مشخصه های بارزی داشته و در رشته های خاص موفق هستند و بسیاری از بچه های اوتیسم موسیقیدانان خوبی شده و یا حتی یکی از کودکان اوتیسم در ژاپن  توانسته پزشک شود که این بسیار بی نظیر است.

بچه های استثنایی از لحاظ ورزشی بسیار عالی بوده و به ورزش بسیار علاقه دارند و همواره در رشته های ورزشی موفق بوده اند و دانش آموزان من هر سال در مسابقات مختلف مقام های خوب ورزشی کسب می کنند و بخصوص در رشته ای دو میدانی، تنیس روی میز، و بوجانی موفقیت های خوبی کسب کرده اند.

این دانش آموزان در مهارت های حرفه ای مانند خیاطی و صنایع چوب نیز بسیار موفق بوده و بسیاری در همین مدرسه کارهای زیبایی نظیر سرویس های آشپزخانه و سرویس های حوله و کارهای چوبی انجام می دهند.

مشکلات اکثرا دانش اموزان مشکلات شغلی بوده مخصوصا قشر ناشنوا که اکثرا بیکار هستند و و این در حالی است که در کارهای خود بسیار موفق هستند  و ازدواج یکی دیگر از مشکلات این داشن آموزان بوده که بسیاری به خاطر شرایط خود مجرد می مانند.

ملایری‌ها: بهترین خاطره ای  که از دوران کار با این دانش اموزان دارید چیست؟

در سال 72 قرار بود از صدا و سیما از نماز خواندن دانش آموزان استثنایی فیلمبرداری شود و ما آموزش های لازم را به بچه ها داده بودیم همه بچه ها نماز خواندن را یادگرفته بودند به جز یکی از دانش آموزان که هم ناشنوا و هم ناسازگار بود و خیلی هم اسرار به قرارگرفتن در گروه داشت.روزی که قرار بود فیلمبرداری شود ما این مسئله را به او نگفتیم ولی به محض آمدن صدا و سیما این دانش آموز وضو گرفته و چادر بپوشید و در صف اول ایستاد. ما همه نگران بودیم که نکند برنامه را به هم بریزد ولی در کمال تعجب مشاهده کردیم که او هر چند که شنوایی کمی داشت ولی شروع به خواندن بلند نماز کرد و این در حالی بود که این کودک ناسازگار حرف هم نمی زد و این صحنه برای همه ما بسیار جالب بود و حتی فیلمبردار با خواندن نماز این کودک گریه می کرد.

هر روز کار کردن با این داش آموزان خود یک خاطره است و همه این بچه ها بسیار با محبت بوده و قدر زحمات را به خوبی می دانند.

ملایری‌ها: با شاگردان قدیمی خود در ارتباط هستید؟

بسیاری از دانش اموزان من که امروز حتی ازدواج کرده و بچه دار شده اند به من سر می زنند و حتی دانش اموزانی که چهار پنج سال از من کوچکتر هستند.

یکی از دانش آموزانم که امروز در کار خود موفق شده و درب های ضد سرقت درست می کند دربهای خانه ام را برایم ساخته است و یا یکی دیگر که در کار صنایع چوب است کارهای چوبی را برایم انجام داده  و بسیاری از کارهای چوبی مدرسه را درست می کند.

ملایری‌ها: خاطره ای از روز اول تدریس خود دارید؟

روز اولی که به سر کلاس رفتم یک جوان 19 ساله بوده که به کلاس سوم ابتدایی رفتم و با توجه به اینکه دانش آموزانم تا سن 15 و 16 ساله بودند و قدهای بلندی داشتندو وقتی که من سر کلاس رفتم دانش آموزان به دفتر مدیر رفتند که ما این معلم را نمی خواهیم این خانوم کوچولو است.

ملایری‌ها: از کار خود راضی هستید؟

من با توجه به اینکه در مدارس مختلف و در چند شهر کار کرده ام از کار خود کاملا راضی هستم  و خیلی به شغلم علاقه دارم. کار با این کودکان لطف دیگری داشته و بسیار لذت بخش است و هر دانش اموزی که کمی پیشرفت می‌کند برای من لذت بخش است و تمام خستگی کار از تنم در می  آید. یک سوزن که در کرگاه زده می شود یا اینکه یک دانش آموز در مسابقه ای مقام می آورد همه برای من بسیار لذت بخش است.

ملایری‌ها: از دانش آموزان موفق خود چه کسانی را به یاد دارید

از دانش آموزان موفق من سه دانش آموز در المپیک ویژه در سال های 2008 و 2009 مدال های طلا جهان را کسب کردند و یا یکی دیگر از دانش آموزان که شرایطی همچون هلن کلر داشته و هم نابینا و هم ناشنواست که نویسنده بسیار خوبی است و سال گذشته بورسیه کشور آلمان را به دست آورد.

ملایری‌ها: چه توصیه ای به خانواده هایی که کودکان استثنایی دارند می کنید؟

در مدرسه استثنایی یاس کلاسی به اسم مادر و کودک بوده که بچه های 4 تا 6 ساله وارد این کلاس ها شده و از خدمات آموزشی همچون گفتار درمانی، کار درمانی، فیزیوتراپی و مشاوره استفاده کنند.

 البته بچه های 2 تا 4 ساله کم توان ذهنی نیز می توانند از خدمات اینجا استفاده کنند و این خدمات دولتی و رایگان است و از بهترین همکاران استفاده می شود.

من از به این خانواده های توصیه داشته و تقاضا دارم که به محض اینکه کودکان خود با این مشکلات مواجه می شوند از این خدمات استفاده کرده چرا که تشخیص زودهنگام به آموزش آنان کمک می کند و در سنین پایین می توانند تحصیلات ابتدایی را ادامه دهند.

ملایری‌ها: سخن آخر

مهمترین درد دل همه معلمانی که با  کودکان استثنایی کار می کنند مشغله کاری این قشر از جامعه  است وقتی ما یکی از دانش آموزان خود را در  حال تکدی گری یا در راه خلاف می بینبم برایمان خیلی تلخ و درد آور است چرا که اینها  اگر حمایت نشوند مورد سوء استفاده قرار می گیرند و به کارهایی که نباید کشیده می شوند .

من از همه دولتمران خواستار توجه هر چه بیشتر به این قشر از جامعه بوده و چرا که این دانش آموزان در کارهایی نظیر خیاطی، بسیته بندی، کارهای فنی توانایی خوبی داشته و از همه خواستار توجه بیشتر به این قشر هستیم چرا که اینها نیز عضوی از جامعه بوده  همه وظیفه داریم از انها حمایت کنیم.