به گزارش ملایری‌ها به نقل از فرارو، تقلب در ساخت آبلیمو مدتی است در رسانه‌ها مطرح می‌شود. بیشتر از یک ماه پیش درباره مواد داخل آبلیموهای تولیدی حدس و گمان‌هایی به وجود آمد. آبلیمو در کنار عسل و روغن زیتون از جمله مواد خوراکی بود که گفته می‌شد به‌وسیع‌ترین شکل در آن‌ها تقلب صورت می‌گیرد. 

 

اوایل شهریور بود که در خبرها نوشتند شکر به جای عسل و روغن صنعتی به‌جای روغن زیتون به خورد مردم داده می‌شود. آبلیمو در صدر این دسته از تقلب‌های مواد خوراکی قرار داشت. دبیر سندیکای صنایع کنسرو ایران و عضو کانون انجمن‌های صنفی مواد غذایی آن‌موقع مدعی شده بود 99 درصد آبلیموهای بازار تقلبی هستند. 

 

محمد میررضوی همچنین گفته بود تولیدکنندگان با 4 لیتر اسید سولفور و گوگرد و بدون لیمو می‌توانند 10 تن آبلیموی تقلبی درست کنند. 

 

همچنین بنابر آزمایش‌های صورت‌گرفته، درون برخی از آبلیموهای بازار 1250 واحد متابی سولفیت سدیم وجود دارد. این در حالی است که حد مجاز این ماده شیمیایی باید 250 پی‌پی ام باشد.

 

میزان مواد شیمیایی در آبلیموهای تقلبی به‌شدت برای انسان مضر است. چنانچه رئیس شعبه ویژه رسیدگی به جرائم و تخلفات پزشکی و بهداشتی سازمان تعزیرات می‌گوید "این آبلیموها قابلیت مصرف انسانی ندارند". به گفته مرتضی خدایی میزان مخرب بودن مواد این آبلیموها به قدری زیاد است که محیط زیست محدودیت‌هایی برای معدوم‌کردنشان اعمال کرده است.

 

با جدی‌تر شدن موضوع تقلب در آبلیمو در چند روز اخیر رییس سازمان غذا و دارو گفت: "مردم از استفادهِ آبلیموی صنعتی خودداری کنند".

 

رسول دیناورند این هشدار را درحالی داد که به گفته رییس سازمان تعزیرات حکومتی، همه 17 کارخانه تولید آبلیمو استاندارد داشتند. دیناروند در این‌باره توضیح داده که استاندارد در کشور به گونه‌ای است که آبلیموی ساختنی با آبلیموی طبیعی قابل تشخیص نیست. این مقام مسئول شکل‌گیری استاندارهای جدا برای این دو نوع آبلیمو را وعده داده است. 

 

رییس سازمان غذا و دارو همچنین گفته آبلیموهایی که مجوز و پروانه ساخت‌ سازمان غذا و دارو دارند، استاندارد هستند و مضر نیستند.

 

در کنار مطرح شدن بحث آبلیموهای تقلبی جنجال آب معدنی های ناسالم همچنان ادامه دارد. داستان آب معدنی از توقیف خط تولید آب آشامیدنی دماوند شروع شد. 

 

اواسط تابستان شایعاتی درباره آلودگی آب‌های معدنی و آشامیدنی شکل گرفت. همین موضوع باعث شد تا وزیر بهداشت از 18 مرداد فرصتی یک ماهه به سازمان غذا و دارو بدهد تا مسئله را بررسی کند. روزهای اول بررسی و تحقیق مسئولان گفتند نگرانی در مورد آب‌های معدنی وجود ندارد. با نزدیک‌شدن به انتهای این مهلت یک‌ماهه اما ورق برگشت.

 

روزهای آخر شهریور آب معدنی دماوند و 12 آب معدنی دیگر توقیف شدند. مسئولان دلیل مطرح‌شدن نام آب معدنی دماوند به عنوان متخلف را عدم همکاری این شرکت با وزارت بهداشت دانستند. این در حالی است که این شرکت بنابر معرفی خودش اولین تولیدکننده آب معدنی و آشامیدنی در ایران است.

 

وزیر بهداشت دلیل متوقف‌کردن تولید آب معدنی دماوند را وجود میکروب سودوموناس در آن دانست. این میکروب به گفته قاضی‌زاده هاشمی می‌تواند منجر به عفونت مجاری ادرار، عفونت سیستم تنفسی، التهاب و آماس پوست، ایجاد بکتری در خون، عفونت معده و روده و... شود. اثر این میکروب در افراد که سیستم ایمنی آن‌ها سرکوب شده بیشتر است. مبتلایان به ایدز، سرطان و سوختگی‌های شدید به همین‌ترتیب بیشتر در معرض خطرند.

 

اعلام وجود این میکروب در آب معدنی دماوند واکنش‌هایی را ایجاد کرد. رییس انجمن تولیدکنندگان آب‌های معدنی و آشامیدنی درباره وجود این میکروب گفت: "میکروب سودوموناس به هیچ‌وجه براساس استانداردهای جهانی، عامل بازدارنده خط تولید نیست". 

 

پیمان فروهر همچنین تصریح کرده امکان عقلی در آلودگی آب‌معدنی دماوند وجود ندارد. چون هر دوماه یکبار خودشان نمونه‌های آب را به "آکوا لب" فرانسه می‌فرستند و مورد آزمایش قرار می‌دهند. حال چگونه ممکن است این آب مشکل داشته باشد؟

 

اما این تنها دفاعی نبود که از آب معدنی دماوند شد. رییس اداره استاندارد تهران آب معدنی دماوند را بدون مشکل می‌داند. او گفته آب آشامیدنی دماوند با تمامی فاکتورهای مشخص در استاندارد ملی منطبق است.

 

رسول دیناروند به این سخنان واکنش نشان داد. رییس سازمان غذا و دارو گفت نظر سازمان  استاندارد به تنهایی کافی نیست. دیناروند از این سازمان  خواست تا وارد مسائل شبهه ناک نشود زیرا سلامت مردم چیزی نیست که بتوان با آن تعارف کرد.

 

واکنش‌ها و پاسخ‌ها اما همچنان ادامه دارد. چنانچه بار دیگر مدیرکل استاندارد تهران گفته مستندات ما علمی بوده است. مسلم بیات از وزارت بهداشت خواسته تا در محفلی علمی نتیجه مستندات خود را بیان کند.

 

با توجه به این کشمکش‌ها به‌نظر می‌رسد رشته آلودگی مواد خوراکی در ایران سرِ دراز دارد. آلودگی آبلیمو و آب‌معدنی، دو اقلام خوراکی ضروری، بار دیگر مردم را نسبت به مواد غذایی تولیدِ ایران بی‌اعتماد کرده است. عدم اعتمادی که اولین‌بار با وجود روغن پالم در شیر شدت گرفت و با عدمِ سلامت مواد دیگری مانند عسل، زعفران، سبزیجات و... ادامه پیدا کرد.