به گزارش ملایری‌ها به نقل از فارس، روزنامه آلمانی «تسایت» در گزارشی به قلم «تئو زومر» سردبیر اسبق این روزنامه با عنوان «یا توافق وین یا هیچ توافقی» نوشت که توافق هسته‌ای با ایران در صورت مخالفت جمهوری‌خواهان شکست خواهد خود در صورتی که (اجرای) توافق می‌تواند به نزدیک شدن ایران به عنوان کشوری با فرهنگ قدیمی به غرب منتهی شود.
وی نوشت: «با گذشت 8 هفته در پی توافقی که جولای گذشته میان ایران و کشورهای طرف مذاکره در وین به دست آمد، 19 اکتبر (27 مهرماه) در صورتی که کنگره آمریکا با این توافق مخالفت نکند، توافق اجرایی خواهد شد. البته این موضوعی است که احتمال رخ ندادن آن منتفی نیست چرا که منتقدان توافق از همه طرف به «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا حمله کرده‌اند. این در حالی است که اوباما این توافق را به عنوان مهمترین اقدام سیاسی دوران خود می‌داند. در هر صورت چه این توافق به نتیجه برسد یا شکست بخورد، از مجرای پیچیده قانون اساسی باید عبور کند. قرار است تا هفدهم سپتامبر نمایندگان سنا در این مورد تصمیم‌گیری کنند. جمهوری خواهان در اکثریت قرار دارند و اگر توافق را رد کنند، اوباما را در وضعیتی قرار می‌دهند که باید ظرف 12 روز از قدرت وتوی خود استفاده کند.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «نبرد برای به دست آوردن اکثریت کامل در جریان است و تعداد موافقان در نوسان قرار دارد. مخالفان این توافق تاریخی تلاش می‌کنند با استدلال‌های پوچ با آن مقابله کنند. «مایک هوکابی» یکی از نامزدهای جمهوری‌خواه می‌گوید که توافق وین، اسرائیل را به سمت کوره‌های گاز (دوران نازی‌ها) می‌برد. «جب‌بوش» برادر رئیس‌جمهور پیشین و فردی که برای تصدی ریاست‌جمهوری به صورت جدی فعالیت می‌کند این توافق را «توافقی توام با بی‌تدبیری» می‌داند و می‌گوید در صورتی که رئیس‌جمهور شود در همان روز نخست، توافق را لغو خواهد کرد. «بنیامین‌نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل هم تهدید ایران را با هولوکاست مقایسه کرده است. البته این جای تعجب نیست چرا که وی ادامه حیات سیاسی خود را در بزرگ جلوه دادن بیش از حد تهدید‌هایی که متوجه اسرائیل است، می‌داند.»
«با این حال تعجبی ندارد که «ریچارد هرسینگر» با انتشار مطلبی در روزنامه ولت از تندرو‌های اسرائیلی حمایت می‌کند و می‌نویسد: «روسیه در مذاکرات هسته‌ای با ایران به نتیجه خوبی رسید به طوری که هم‌پیمان ایرانی این کشور به زودی تحریم‌های جهانی را پشت‌سر خواهد گذاشت بدون اینکه مجبور شود، از توانایی‌های هسته‌ای خود چشم‌پوشی کند.»
زومر در ادامه نوشت: «توافق وین به این صورت نیست که پوتین غربی‌ها را فراخوانده باشد تا آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها، فرانسوی‌ها، آلمان و اتحادیه اروپا آن را بی‌چون و چرا بپذیرند و ادعای اینکه ایران از توانایی‌های هسته‌ای خود صرف‌نظر نخواهد کرد را فقط کسی قبول می‌کند که برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را نخوانده باشد یا نسخه تحریف شده از آن را خوانده باشد.»
این موارد به این ترتیب است:
- امروزه ایران حدود 10 هزار کیلوگرم اورانیوم با درصد غنای کم دارد و در صورتی که از آنها صرفه نظر نکند می‌تواند تا بیش از 90 درصد آن را غنی کند که برای ساخت بمب اتم مناسب است. در صورت اجرای توافق، ایران فقط 300 کیلو اورانیوم در اختیار خواهد داشت و اجازه ندارد بیش از 3.67 درصد آنها را غنی کند.
- هم‌اکنون در ایران 19 هزار سانتریفیوژ به کار گرفته می‌شوند که هزار عدد از آنها بسیار پیشرفته هستند. با اجرای توافق تهران مجاز خواهد بود فقط 5 هزار و 60 سانتریفویوژ داشته باشد.
- با تعداد کنونی سانتریفیوژها، می‌توان 8 کلاهک هسته‌ای تولید کرد. حداقل به یکی از آنها می‌توان در فاصله 30 تا 90 روز دسترسی پیدا کرد. در پی توافق این اقدام 15 سال به تعویق می‌افتد.
- ایران متعهد می‌شود که در رآکتور آب سنگین اراک پلوتونیوم تولید نکند. از فرآیند مجدد میله‌های سوخت برای 15 سال چشم‌پوشی کند و سوخت مصرف شده را به خارج از کشور بفرستد.
- ایران همچنین پذیرفته است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مدت 25 سال به مقامات سازمان انرژی اتمی اجازه دهد تا به معادن اورانیوم و مراکز مربوط دسترسی داشته باشند و 20 سال نتواند سانتریفیوژ تولید کند.
- مرحله به مرحله تحریم‌های ایران را رفع می‌کند و محدودیت‌هایی را می‌پذیرد که برخی از آنها تا سال 2040 ادامه خواهند داشت.
نویسنده اینطور ادامه می‌دهد که دانش هسته‌ای و فنی که می‌توان با آن به ساخت بمب اتم رسید را با هیچ توافقی نمی‌توان از ایران گرفت. ضمن اینکه توافق هسته‌ای تمام خواسته‌های (غرب) را برآورده نکرده است و به این وسیله مسایل سیاسی منطقه هم حل نشده است. علاوه بر این توافقِ کنترل تسلیحاتی میان شرق و غرب هم پس از جنگ سرد نتوانست تا به جنگ پایان دهد.
سومین مطلب این است: «وقتی 15 سال سپری شود و ایران همچنان بخواهد سلاح هسته‌ای بسازد، در این صورت تحریم‌های کنونی از جمله تحریم‌های اقتصادی را می‌توان اجرایی کرد که چنین موضوعی مدیون ساختار بازگشت‌پذیری تحریم‌هاست. علاوه بر این، اقدام نظامی هم می‌تواند در دستور کار باشد. به این ترتیب ما سال‌ها صلح را برای خود تضمین کرده‌ایم.»
دستیابی به توافق، فقط مربوط به آمریکا نیست بلکه به همه اروپایی‌ها مربوط می‌شود. این چیزی است که «یوشکا فیشر» وزیر خارجه آلمان و «اوبرت وردرینه» همتای فرانسوی وی هم 12 سال پیش آن را گفته بودند.
انتهای‌پیام/ق
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما