متن این بیانیه به شرح زیر است:

بسم الله العلیم البصیر

مجلس یک چیزی است که در رأس اموری که در کشور است واقع است. یعنی مجلس خوب همه چیز را خوب می کند، مجلس بد همه چیز را بد می کند. صحیفه امام، ج18، ص 282

نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی

سلام علیکم

نامه ی پیش رو به نمـاینـدگان مـجلس شـورای اسـلامی در شرایطی نوشته شده است که در امتحانی بزرگ برای حفظ استقـلال و آزادی کشور قرار گرفته ایم. امتحانی که هر فرد یا جمعی در نظام اسلامی، فراخور جایگاهش باید نسبت به آن پاسخگو باشد. پس از انتشار جمع بندی مذاکرات وین و تصویب قطعنامه 2231 شورای امنیت، شاهد موضعگیری هایی بودیم که توافق هسته ای را «صورت گرفته» و مسیر آن را «پایان یافته» می دانستند. گویا سعی بر آن است که ملت را در عملی انجام شده قرار دهند. حال آنکه برای نهایی شدن توافق هسته ای، مسیر قانونی در کشور وجود دارد که باید به دقت طی شود و الـزاما خروجی آن تأیید جمع بندی ارائه شده نمی باشد.

در ابتدای این نامه از مسئولینی که در این 12 سال درگیر پـرونـده هسته ای کشور بوده اند تشکر می نماییم. خصوصا تیم مذاکره کننده فعلی که در چندماه اخیر زحمات فراوانی متحمل شدند. چه این جمع بندی ارائه شده تصویب بشود و چه تصویب نشود، اجر آنها محفوظ است.

در جهت بررسی مذاکرات و جمع بندی ارائه شده، توجه نمایندگان ملت را به موارد ذیل جلب می نماییم.

1ـ تفاوت حساسی که توافق احـتمالی با شرایط مشابه قبلی (توافق سعدآباد) دارد آن است که اگر جمع بندی ارائه شده در داخـل کـشـور به تأیید نـهایی برسد، تعـهـدی قـانونی برای «نـظـام جمهوری اسـلامی ایران» ایجاد می نماید. حال آنکه در توافق سعدآباد، «دولـت جمهوری اسلامی ایران» اقداماتی را داوطلبانه متقبل شده بود و آن اقدامات در داخل کشور به تأیید نهایی نرسیده بود و قانونی نشده بود. لذا در طی مسیر قانونی برای بررسی جمع بندی ارائه شده باید کمال دقت در تطبیق آن با خطوط قرمز نظام اسلامی و منافع ملی کشور لحاظ شود تا مبادا تن به توافقی داده شود که منافی منافع ملی کشور باشد و برای نظام اسلامی تعهدی ایجاد نماید که در طول درازمدت برای آن زیان بار باشد.

2ـ در جهت بررسی برجام، پس از مطالعه متن آن و متن قطعنامه 2231 و آگاهی از نظرات کارشناسان حقوقی، فنی و سیاسی به سؤالات و ابهامات حساسی برخوردیم که لازم است نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در بررسی های خود به آنها توجه کافی نمایند. جهت استحضار نمایندگان ملت، بخشی از آنها را مطرح می نماییم:

الف ـ تأسیسات فردو با قابلیت عدم دسترسی نظامی دشمن طراحی شد. در طول مذاکرات وین و پس از آن، شاهد آن بودیم که سران آمریکایی بارها ما را به حمله نظامی تهدید کردند؛ البته این از خوی جنگ طلب آنها بعید نیست. آیا کاهش محسوس توان فردو و تمرکز توان هسته ای کشور در سایت هایی با قابلیت دسترسی نظامی (همچون نطنز) باعث بازگذاشتن دست دشمن برای حمله به تأسیسات هسته ای ما نخواهد شد؟

ب ـ بند 3 ضمیمه B قطعنامه مذکور، نگرانی های جدی را ایجاد کرده است. «توسعه توان موشکی و فناوری و ظرفیت تولید سلاح ها و تجهیزات عمده ی دفاعی برترساز با توان بازدارندگی و متناسب با انواع تهدیدات»، یکی از سیاست های کلی دفاعی و امنیتی برنامه ششم توسعه است که به تازگی توسط امام خامنه ای (حفظه الله) ابلاغ شد. همچنین «توسعه فناوری فضایی» نیز از سیاست های کلی فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه ششم توسعه می باشد. حال آنکه در بند مذکور، ایران ملزم می شود تا هشت سال فعالیتی در ارتباط با موشک های بالستیک (که مرتبط با صنعت دفاعی و فضایی کشورند) انجام ندهد. آیا این به معنی ضربه به توان دفاعی کشور و سکون صنعت فضایی به مدت هشت سال نمی باشد؟ لازم به ذکر است که صنعت فضایی همچون صنعت هسته ای از صنایع انحصاری قدرت های مستکبر است. آیا قرار است از جانب قدرت های سلطه گر با بهانه ی واهی «احتمال کاربری نظامی و کشتارجمعی» بر این صنعت هم محدودیت های ظالمانه اعمال گردد و برای آن پرونده 12ساله گشوده شود؟؟؟

ج ـ آیا اعمال محدودیت های متعدد بر صنعت هسته ای و محدودیت هایی بر صنایع فضایی و دفاعی کشور، ظلم به پیشرفت کشور نمی باشد؟ مگر نه این است که لحظه به لحظه افق های جدیدی در جریان علم گشوده می شود؟ با چه منطقی باید سرعت پیشرفت کشور را در علوم و صنایع راهبردی محدود نمود؟ این جمع بندی با در نظر گرفتن نیازهای کشور در طول چندسال تنظیم شده است؟ آیا قرار است دولت های مستکبر، مسیر پیشرفت ما را در صنایع راهبردی ترسیم کنند؟

د ـ بخش دیگری از نگرانی ها در ارتباط با وضعیت تحریم ها می باشد. از جمع بندی برداشت می شود که خط قرمز «منوط نشدن لغو تحریم ها به اجرای تعهدات ایرانی» رعایت نشده است. از طرفی فراموش نکرده ایم که یکی از اهداف اصلی این مذاکرات، رفع همه ی تحریم های ظالمانه مرتبط با هسته ای بود. با بررسی جمع بندی به نظر می رسد که مذاکرات به هدف اصلیش نرسیده است چراکه برخی از تحریم ها لغو و برخی تعلیق می شوند. همچنین با توجه به مکانیسم بازگشت پذیری تحریم ها که در قطعنامه 2231 مطرح شده است، گویا قرار است «حربه تحریم ها» به «حربه بازگشت تحریم ها» علیه ایران تبدیل شود. این درحالی است که تعهدات ایران (همچون پرکردن قلب رآکتور آب سنگین اراک با بتن) بعضا غیرقابل بازگشت اند یا بازگشت آنها زمان بر و هزینه بر است؛ اما بازگرداندن تحریم ها برای طرف مقابل چندان سخت نیست و نیاز به یک دستور قانونی دارد.

ه ـ نگرانی دیگر عدم رعایت خط قرمز «عدم موکول هر اقدامی به گزارش آژانس» است. آژانس سابقه سیاهی در رابطه با پرونده هسته ای ایران دارد؛ از پایان نیافتن درخواست هایش برای رضایت مندی از برنامه هسته ای ایران تا درز اطلاعات محرمانه که منجر به ترور دانشمندان هسته ای کشورمان شد. آیا در جمع بندی ارائه شده، «حدّ یقف» برای رضایت مندی آژانس از برنامه هسته ای ایران و چارچوب امانتداری آژانس مشخص شده است؟

و ـ گرچه یکی از خط قرمزهای سیاسی نظام «انجام مذاکره فقط در موضوع انرژی هسته ای» بود اما به نظر می رسد در بخش هایی از مذاکرات، طرف مقابل با خدعه و نیرنگ به موضوعات غیرهسته ای چنگ انداخته است. شاهد آن هستیم که در قطعنامه 2231، موضوعاتی چون محدودیت 5 ساله خرید و فروش تسلیحات (ایران همواره بر حمایت تسلیحاتی از محور مقاومت تأکید کرده است) و محدودیت 8 ساله در زمینه آزمایش موشک های بالستیک مرتبط با صنایع دفاعی و فضایی کشور مطرح شده است. از بیانیه ای که وزارت امور خارجه پس از تصویب قطعنامه مذکور منتشر نمود برداشت می شود که جمهوری اسلامی به این دو مورد پایبند نخواهد بود. همچنین در این رابطه آقای عراقچی در گفتگو با برنامه «من طهران» شبکه العالم (4 مرداد) بیان کردند که: «نقض قطعنامه 2231 به معنای نقض توافق وین نیست». این در حالی است که قطعنامه 2231 با عنوان «تضمین توافق وین» صادر شده است بنابراین جایگاه قانونی و الزام مفاد آن برتر و فراتر از مفاد توافق وین است. لازم به ذکر است که قطعنامه های قبلی به دلیل تجمیع در قطعنامه اخیر به حالت تعلیق درآمده اند؛ بنابراین نقض مفاد قطعنامه 2231، براساس روندی که طراحی شده است تمامی قطعنامه های قبلی را برمی گرداند و آنچه که باعث نگرانی جدی است آن است که زمینه را برای اقدام نظامی قانونی طرف مقابل علیه ایران قراهم می کند. لازم است نمایندگان ملت با اتخاذ تدابیری، دست نیرنگ طرف مقابل را در این رمینه ببندند.

ز ـ سؤالی که از نمایندگان ملت داریم آن است که «ضمانت عمل طرف مقابل به تعهداتش چیست؟». شاهد آن هستیم که در عالیترین سطح، شورای امنیت مرجع حل اختلافات پیش آمده خواهد بود؛ شورای امنیتی که ایران در آن حضور ندارد!!! نکته ی جالب توجه آن است که آقای عراقچی در گفتگوی ویژه خبری (29 تیر) مطرح کردند: «آنچه مانع بهانه تراشی و حمله نظامی طرف مقابل می شود چند صفحه قطعنامه و... نیست بلکه قدرت و اقتدار ایران اسلامی است». حال این سؤال مطرح می شود که آیا برخی تعهدات ایران در جمع بندی ارائه شده (همچون محدودیت های صنعت هسته ای و دفاعی کشور) باعث آسیب به قدرت و اقتدار ایران اسلامی که «تنها ضامن عمل طرف مقابل به تعهداتش هست» نمی شود؟

ح ـ بسیار شاهد هستیم توسط دولتمردان محترم مطرح می شود که دستاورد بزرگ ایران در این مذاکرات، به رسمیت شناختن حق هسته ای ایران توسط کشورهای 1+5 می باشد. سؤال مهمی که در نهایت باید نمایندگان ملت پس از بررسی دقیق جمع بندی ارائه شده پاسخ دهند آن است که آیا «بده بستان پیشنهاد شده» ارزش به رسمیت شناخته شدن حق هسته ای ایران توسط کشورهای 1+5 را دارا می باشد؟ این حق طبیعی، چرا و توسط چه کسانی به رسمیت شناخته نشد که حالا باید برای به رسمیت شناخته شدنش، معامله کنیم؟

3ـ براساس قانون اساسی مسیرقانونی لازم برای بررسی و تصویب جمع بندی ارائه شده به قرار ذیل است:

1ـ تصویب در هیئت وزیران و ارائه لایحه به مجلس (براساس اصل 74 قانون اساسی) 2ـ تصویب در مجلس (طبق اصول 77 و 125 قانون اساسی) 3ـ تأیید توسط شورای نگهبان از جهت عدم مغایرت با شرع و قانون اساسی (طبق اصل 94 قانون اساسی) 4ـ ابلاغ به دولت و امضا توسط رئیس جمهور (طبق اصول 123 و 125 قانون اساسی).
البته شورای عالی امنیت ملی هم باید ابعاد امنیتی و دفاعی جمع بندی ارائه شده را بررسی نماید (طبق اصل 94 قانون اساسی) وملاحضات خود را به مجلس شورای اسلامی منتقل کند. اما در نهایت این نمایندگان ملت هستند که باید جمع بندی ارائه شده را از تمامی زوایای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، علم و فناوری، دفاعی و امنیتی و آثار و عواقب آن تا زمان اتمامش را بررسی کرده و تصویب کنند. مبادا سایر ابعاد ذکرشده قربانی بعد امنیتی و دفاعی شوند؛ در صورتیکه همه ی این ابعاد در هم تنیده هستند. پس از بررسی نمایندگان ملت، در صورت نیاز به اصلاح، لازم است دولت محترم اصلاحات را پس از طی مراحل لازم (در صورت لزوم مذاکرات مجددی انجام شود) به مجلس شورای اسلامی تسلیم نماید.

4ـ نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی باید حسب وظیفه قانونی خود، در جریان بررسی جمع بندی ارائه شده، اصل 152 و 153 قانون اساسی را مورد توجه قرار دهند. براساس اصل 152، «سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران براساس نفی هرگونه سلطه جویی و سلطه پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضی کشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان، عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز با دول غیرمحارب استوار است.» همچنین براساس اصل 153، هرگونه قراردادی که موجب سلطه بیگانه بر منابع طبیعی و اقتصادی، فرهنگ، ارتش و دیگر شئون کشور گردد ممنوع است.» نمایندگان ملت شریف ایران! آیا پذیرش محدودیت های وسیع تحمیل شده بر دانش و صنعت هسته ای کشور (که بعضا ابدی هستند) و بازرسی های غیرمتعارف از صنایع هسته ای و نظامی در تضاد با استقلال همه جانبه کشور و به معنای پذیرش سلطه مستکبرین و تعهد در برابر قدرت های سلطه گر نمی باشد؟ لازم به ذکر است که ما منطق مذاکره را فراموش نکرده ایم اما عدم پذیرش توافقی که در آن توازنی بین «داده ها» و «گرفته ها» برقرار نیست و منجر به نقض استقلال و آزادی کشور و پذیرش سلطه بیگانه بر صنایع هسته ای و نظامی کشور شود، شرف دارد بر توافقی که عزت ملت را از بین ببرد. مبادا آرمان های امام راحل و شهدای عزیز انقلاب که در اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران متبلور است، نادیده گرفته شود.

5 ـ شاهد آن هستیم که بخشی از تعهدات ایران در جمع بندی ارائه شده، مطرح شده و بخشی در قطعنامه 2231 و بخشی در توافق محرمانه با آژانس (محرمانه ای که معلوم نیست چگونه به کاخ سفید درز کرده است؟). بیم آن می رود که خواسته باشند ساختار حقوقی داخلی نظام جمهوری اسلامی ایران را دور زده و در عملی انجام شده قرار دهند. لذا نمایندگان ملت باید تدبیری اتخاذ نمایند که حسب جایگاه قانونی خود، مفاد تمامی این سه مورد را بررسی نمایند و در نهایت آنچه که تحویل ملت می دهند بتوانند با گردن افراشته در مقابل خدای متعال هم ارائه بدهند.

6 ـ در شرایطی که ثمرات انقلاب اسلامی ملت مسلمان ایران علاوه بر جغرافیای ایران اسلامی در ملت های مسلمان و آزاده جهان به بار آمده است و قدرت های مستکبر از توانمندی و اقتدار ایران اسلامی به تنگ آمده اند و خود اذعان کرده اند که توانایی ادامه ی تحریم ها را (به عنوان آخرین سلاح ممکنشان) نداشته اند، مسئولین نظام اسلامی را از بازی در زمین منطق قدرت های مستکبر برحذر می داریم؛ چراکه بازی در زمین آنان پایانی نخواهد داشت. در همین فطعنامه اخیر هم نشان داده اند که هسته ای بهانه است و مشکل آنان با هویت ایران اسلامی است. خداوند امام راحلمان را رحمت کند که فرمودند:« نکته مهمی که همه باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کی و تا کجا ما را تحمل می کنند و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزی جز عدول از همه هویتها و ارزش های معنوی و الهی نمی شناسند. به گفته قرآن کریم، هرگز دست از مقاتله و ستیز با شما برنمی دارند مگر اینکه شما را از دینتان برگردانند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم صهیونیست ها و آمریکا و شوروی در تعقیبمان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مکتبی مان را لکه دار نمایند...» (صحیفه امام، ج12،ص9). آری، امام راحل که اسلام ناب محمدی (ص) را در عصر حاضر احیا کردند، معتقد به این پیام الهی بودند: «وَلَن تَرضى عَنکَ الیَهودُ وَلَا النَّصارى حَتّى َتتَّبِعَ مِلَّتَهُم ۗ قُل إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الهُدى ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعتَ أَهواءَهُم بَعدَ الَّذی جاءَکَ مِنَ العِلمِ ما لَکَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِیٍّ وَلا نَصیرٍ» (سوره مبارکه بقره، آیه 120)

ما فراموش نکرده ایم که چه این جمع بندی ارائه شده تصویب بشود و چه تصویب نشود، ریشه ی مشکلات کشور همچون مشکلات اقتصادی را به اذعان کارشناسان باید در داخل کشور جست. امید است با عزم ملی و مدیریت جهادی و توکل بر خداوند، مشکلات رویاروی ملت شریف ایران مرتفع گردد و مبادا مسئولان نظام اسلامی به جهت حل مشکلات کشور از رسالت جهانی خود غافل شوند.

7 ـ در انتهای نامه در این شرایط حساس پیچ تاریخی برای مسئولین نظام اسلامی، بویژه نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی از درگاه الهی طلب توفیق انجام وظیفه را داریم. ما، جمعی از تشکل های دانشجویی، ضمن همراهی و همدلی با مسئولین نظام اسلامی، نظارت بر امور کشور و مطالبه ی شفافیت و همچنین روشنگری مسائل برای ملت را وظیفه ی خود می دانیم.

رحمت خدا بر شهریاری ها و رضائی نژادها و احمدی روشن ها و علیمحمدی ها؛ رحمت خدا بر شهدای هسته ای؛ رحمت خدا بر خانوداه شهدای هسته ای؛ رحمت خدا بر ملتی که پای حرف حق خود و احقاق حق خود می ایستد.

بسیج دانشجویی دانشگاه رازی کرمانشاه
انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده فنی و حرفه ای کرمانشاه
بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور همدان
بسیج دانشجویی فنی و حرفه ای همدان
بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی همدان
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی همدان
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی همدان
بسیج دانشجویی دانشگاه محقق اردبیلی
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه کردستان
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد زنجان
بسیج دانشجویی دانشگاه اراک
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اراک
بسیج دانشجویی دانشگاه تفرش
بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی اراک
بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور اراک
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد واحد خمین
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد واحد تفرش
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد واحد فرمهین
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه ایلام
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد ارومیه
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد مهاباد
بسیج دانشجویی دانشگاه ارومیه
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی گیلان
بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی ارومیه
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد قزوین
بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور واحد خرم آباد
بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی لرستان
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد واحد خرم آباد
بسیج دانشجویی دانشگاه لرستان
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه ارومیه
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه ارومیه
بسیج دانشجویی دانشگاه ایلام
بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد رشت
بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور ایلام
بسیج دانشجویی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شهیدمدنی ارومیه