این قرارداد در سالی که مزین شده به اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل می‌تواند مایه شرم باشد تا مدیران دولت یازدهم به خود بیایند و بخشی از اشتغال پایدار نقاط مختلف کشور در فصول مختلف را به تعطیلی نکشانند.

 

 

 

اگر دولت یازدهم از مراکز علمی داخلی درخواست ارائه راهکار تولید گوجه ارگانیک می‌نمود می‌توانست خیلی راحت‌تر از پذیرش قرارداد ننگین گوجه فرانسوی باشد زیرا در صورت اعتماد به مراکز علمی داخلی بخش‌های تحقیقاتی راحت‌تر می‌توانستند در عرصه تحقیقات و تولید گوجه ارگانیک ورود پیدا کنند.

 

 

 

پیشرف خیره کننده دانشمندان ایرانی و میزان حضور آنان در مراکز علمی جهان نشان از انقلابی علمی در کشور دارد اما گویا دولت تدبیر و امید با بی تدبیری پروژه دلسرد کردن مراکز علمی و به ضعف کشاندن آنان را کلید زده است.

 

 

 

 

ایران از ظرفیت بالایی در بخش کشاورزی برخوردار است اما عدم جذب اعتبارات علمی بخش کشاورزی موانع جدی پویایی در این بخش را ایجاد کرده است و مراکز علمی به ویژه در بخش تحقیقات کشاورزی با کمترین ظرفیت در حال ادامه حیات هستند.

 

 

 

ورود شرکت‌های فرانسوی «کایکو» و «گلدن گروپ» در بخش کشاورزی ایران به ویژه تولید گوجه فرنگی باعث خروج سالیانه سرمایه از کشور می‌شود در حالی که می‌توان با پرداخت اندک اعتبار تحقیقاتی به مراکز علمی کشاورزی به اهداف مورد نظر در تولید گوجه فرنگی ارگانیک رسید.

 

 

 

روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای متأسفانه این قرارداد ننگین را یکی از دست‌آوردهای خاص سفر ریاست جمهور به فرانسه دانستند در حالی که این قرارداد در تقابل جدی با اقتصاد مقاومتی است و بر خلاف اقدام و عملی است که مقام معظم رهبری در لحظات ابتدایی سال جدید فرمودند.

 

 

 

از ابتدای فعالیت و آغاز به کار دولت‌های نهم و دهم با پرداخت تسهیلات و دادن مشاوره به سرمایه‌گذاران و کشاورزان، توسعه فضاهای گلخانه‌ای در دستور کار قرار گرفت تا جایی که در شهرها و روستاهای محروم نیز این فضاها ایجاد شد و در حال حاضر بخشی از تولیدات کشاورزی از طریق گلخانه‌ها صورت می‌گیرد و نقش مهمی در اشتغال پایدار بسیاری از خانواده‌های ایرانی ایفا کرده است.

 

 

 

حال باید دید انتشار خبر وابستگی گوجه‌ای ایران به فرانسه تا چه میزان بر بازار جهانی گوجه ایران تأثیر خواهد گذاشت و آیا وعده‌ای که مسئولان بخش کشاورزی در خصوص صادرات گوجه به کشاورزان داده‌اند محقق خواهد شد یا خیر؟

 

 

 

اینکه آیا واقعا فرانسه به دنبال تولید سالیانه ۹ هزار تن گوجه فرنگی ارگانیک در ایران است یا آنچه در اظهار نظر برخی دلسوزان سلطه کشاورزی و تغییر در ساختار شکل گیری جمعیتی است در جای خود بسی بحث و گفت و گو دارد اما اگر خیلی ساده انگارانه به قضیه نگاه شود متوجه خواهیم شد که این اقدام تأثیرات بسیار منفی بر بازار شکننده گوجه فرنگی در کشور خواهد گذاشت و بسیاری از کشاورزان شغل خود را از دست خواهند داد و این به معنای افزوده شدن بر صف بیکاران در کشور خواهد بود.

 

 

 

این روزها گوجه فرنگی استان‌های جنوبی کشور دوران رکود خود را تجربه می‌کنند و تنزل قیمت این محصول به زیر هر کیلو ۷۰۰ تومان ضررهایی را متوجه کشاورزان کرده است که جا داشت دولت با برنامه ریزی مناسب و اصلاح الگوی کشت گامی اساسی در جلوگیری از هرج و مرج در بازار گوجه بر می‌داشت که متأسفانه چنین نشد و نبض گوجه در حال حاضر در دستان بازارهای عراقی است که اگر این صادرات محدود متوقف شود گوجه به قیمت ضرر دهی مطلق می‌رسید و مانند سال گذشته کشاورز علی رغم تمامی هزینه‌هایی که انجام داده و نیز مصرف منابع آب زیر زمینی مجبور به ترک زمین کشاورزی خود می‌شد تا دامداران به ازای هر چند هکتار مبلغی را به صاحب زمین بدهند و سرمایه کشاورز به چراگاه دام‌ها تبدیل شود.

 

 

 

لازم است بخش دولتی با ورود در عرصه تولیدات کشاورزی ضمن ارائه بسته‌های پیشنهادی اصلاح الگوی کشت با تعاملی سازنده بخش تحقیقات را فعال و محصول ارگانیک روانه بازهای هدف کند که در این صورت هم بازار جهانی خوبی برای این محصول ایرانی به وجود می‌آمد، هم کشاورز با دلگرمی نیازمندی‌های کشور و بازارهای جهانی را کشت می‌کرد و هم بخش تحقیقات فعال می‌شد.