به گزارش ملایری‌ها به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، چندی پیش رئیس جمهور محترم در گریزی به انتخابات مجلس و انتقاد از عملکرد شورای نگهبان، الگوی مجلس ایران را مجلس اول خطاب کردند که همه احزاب بدون حضور  و دخالت شورای نگهبان در مجلس حضور داشتند که وی مدعی مطلوبیت عملکرد این مجلس شد.

این اظهارنظر رئیس جمهور، محور رسانه‌ای جریان اصلاح طلب قرار گرفت تا از این طریق بتواند خدشه‌ای به پیکره عملکرد شورای نگهبان وارد کند. به عنوان مثال محمد قوچانی در هفته نامه صدا سرمقاله‌ای را با عنوان « احیای مجلس بزرگان» در تمجید از افراد حاضر در این مجلس و عملکرد آن می نویسد و سعی در تطهیر و بزرگنمایی آن دارد و همچنین سایر رسانه های مکتوب و غیر مکتوب این جناح مثل همیشه در اقدامی مشترک به مبلغ و مفسر صحبت‌های رئیس جمهور روحانی تبدیل می شوند.

این روایت مجلس اول حکایتی غریب و بسیار مبهم است ولی به علت اینکه از زبان شخص رئیس جمهور جاری و ساری گشته، اندک وجاهتی یافته که فرصت‌طلبان را به وجد آورده است.

در بررسی ماهیت گروه‌ها و جریان‌های حاضر در مجلس اول، با شرایط خاصی که در زمان انتخابات و دو مرحله‌ای شدن آن بوجود آمد، فقط ۲۴۳ نماینده به جای ۲۷۰ نماینده وارد مجلس شدند که ترکیب آن‌ها در مجلس به این شرح بود:

·         ائتلاف بزرگ: جامعه روحانیت مبارز، حزب جمهوری اسلامی، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، انجمن اسلامی معلمان، نهضت زنان مسلمان، سازمان فجر اسلام، اتحادیه انجمن‌های اسلامی شهر ری و بنیاد الهادی - ۸۵ نماینده

·         فراکسیون همنام: نهضت آزادی: حدود ۲۰ نماینده

·         دفتر هماهنگی همکاری‌های مردم با رییس جمهور: حامی ابوالحسن بنی صدر - حدود ۳۳ نماینده

·         جبهه ملی ایران ۳٪

·         حزب توده ۴٪

·         مستقلها: حدود ۱۱۵ نماینده (۴۳٪)

از این نظر نکاتی وجود دارد که می‌بایست اشاره‌ای موشکفانه به آن داشت:

ا- مجلس اول در شرایطی ایجاد شد که انقلاب اولین سال تولد خود را در حال تجربه کردن بود و هنوز انسجامی در بسیاری از ساختارها ایجاد نشده بود و تمام این گروهها تا به آن روز پشت سر انقلاب شمشیر زده و به مبارزه با نظام منحوس پهلوی پرداخته و هیچ کدام ماهیت و اهداف خود را در جامعه منعکس نکرده بودند و شاید تا به آن روز نیز نه آنها و نه انقلاب نسبت به اهداف یک دیگر اطلاعی داشتند. در این شرایط اولیه و نخستین، تشکیل چنین مجلسی دور از انتظار نبود.

2- قله اهداف انقلاب ختم به  مجلس اول نیست، بلکه مجلس اول را می توان به تکلم ناقص و یا حرکت جزئی یک کودک تشبیه کرد که دال بر موجودیت و  آن می باشد. لذا مسیری که چند دهه پر مشقت طی شده و مراحل مختلف با تئوری پردازی‌ها و شالوده‌ریزی‌های مناسب پشت سر گذاشته شده است را نمی شود نادیده گرفت و تنها به همان مجلس اول که یادآور طفولیت نظام مقدس جمهوری اسلامی بود بسنده کرد و بلوغ و بالندگی سالهای پسین را به باد فراموشی سپرد.

3-  گروههایی در آن مجلس راه یافته بودند که تنها یکی یا دوسال بعد از اتمام مجلس اول ماهیتشان مکشوف شد. چطور می‌‍شود نامه‌های سنگین و اعتاب انگیز حضرت امام(ره) را  نادیده می‌گیرند و در منزلت و منقبت مجلس اول که آلوده به حضور این گروهک ها بوده است، ساز خوش سر می دهند؟ نهضت آزادی یکی از گروههایی بود که حدود 20 نماینده در این مجلس داشت. نامه حضرت امام(ره) در انتقاد از نهضت آزادی را نباید هیچگاه فراموش کرد و از ویی امروز دم از حضور همه احزاب و گروهک ها در انتخابات زد. امام(ره) صراحتاً می فرمایند:«نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانونگذاری یا قضایی را ندارند» و « باید با آنها برخورد قاطعانه شود و نباید رسمیت داشته باشند.» . همچنین گروهک‌های ملی‌گرا  نیز از شدیدترین انتقادهای امام بی نصیب نبوده‌اند. امام(ره) صراحتاً می فرمایند که ملی گرایی برای این مملکت هیچ کاری نکرده است و تشریح می کنند که: «چند روز پیش از این در یک نوشته ای دیدم که می گوید که" چرا از ملی می ترسید شماها چرا نمی گوئید مجلس شورای ملی" من به آن آقا می گویم شما چرا از اسلامی می ترسید! ما این ملی که مجلس شورای ملی باشد‚ حالا بیش از پنجاه سال هم از آن می گذرد و ما یک اثر صحیحی از این ندیدیم.»( صحیفه نور ج 12 صفحه 110 تاریخ:  ۳/۳/۵۹ ) و در جای دیگر می فرمایند: «این ملی گراها و اینها که هی فریاد ملی ملی می زنند‚ همین هائی هستند که بعضی شان در این کودتا هم دخالت داشتند‚ بر ضد این مملکت خودشان برای دیگران‚ همین ها هستند که بعضی شان به طوری که شواهد هست دخالت در این امر داشتند.» (صحیفه نور ج 12 صفحه 273 تاریخ:۱۵/۵/۵۹ ).

4- آنچه که امروز سیبل هدف قرار گرفته است، نظارت استصوابی شورای نگهبان می باشد.«استصواب» با واژه «صواب» هم ماده است. «صواب» به معناى درست در مقابل خطا و «استصواب» به معناى صائب دانستن و درست شمردن است؛ در اصطلاح «نظارت استصوابى» به نظارتى گفته مى‏ شود که در آن ناظر، در موارد تصمیم‏ گیرى حضور دارد و باید اقدامات انجام شده را تصویب کند تا جلوى هر گونه اشتباه و یا سوء استفاده از جانب مجریان گرفته شود. بنابراین نظارت استصوابى نظارت همراه با حق دخالت و تصمیم‏ گیرى است. حال نکته مهم اینجاست که هر چند نظارتهایی برای ورود افراد به مجلس اول صورت گرفته بود ولی قطع به یقین عدم حضور شورای نگهبان منجر به رخنه و نفوذ بسیاری از جریان های ضد انقلاب و منفعت طلب در مجلس اول شد. اینکه چنین نیروهایی بدون حضور ناظری چون شورای نگهبان آنهم با نظارت استصوابی فرصت کسب کرسی های مجلس را پیدا می کنند، هنر نیست بلکه ضعفی طبیعی بوده که در اوایل انقلاب به واسطه عدم شکل گیری کامل چارچوب اساسی نظام، وجود داشته است و این ضعف را نباید در عوام  قوت جلوه دهیم. شورای نگهبان در طول چندین سال متوالی عملکردی بسیار قابل قبول از آنچه به عنوان ماموریت برای این نهاد نظارتی در قانون ترسیم شده، نشان داده که ماهیت اسلامی و انقلابی چندین دوره مجلس شورای اسلامی را تضمین کرده است.

5- امروز حضور برخی از احزاب منحله که در دورانی پس از رحلت امام(ره) و به خصوص از سال 76 به بعد، با تابلو اصلاحات و عملاً اپوزیسیون درصدد تغییر و دگرگونی در ماهیت انقلاب اسلامی و ارزشها و اصول آن بودند، در صحنه سیاسی احساس می‌شود. از هر دمی آوازی با پوششی ناشیانه سر داده می شود و چون می دانند که خیانت به نظام و ملت روا داشته اند، قصد تخریب و حذف نظارت استصوابی شورای نگهبان را در سر می پرورانند.شورای نگهبان ناظری متعهد در صحنه سیاسی است و بر حوزه افعال و رفتار اشخاص و احزاب احاطه کامل دارد و بی دلیل تا به امروز کسی را از گردونه رقابت انتخاباتی کنارنگذاشته است و ملت شریف ایران نیز بر این مهم واقفند.

محمدطاها علیزاده

انتهای متن/