با شروع دولت یازدهم و حدود 2سال مذاکره ودادن وعده های مختلف در مورد پسابرجام و لغو یک شبه تحریم ها اکنون حدود 3 ماه از اجرایی شدن برجام می گذرد و تا این جا ایران حسن نیت خود را به عنوان طرف جدی مذاکره کننده به همگان ثابت و مو به مو برجام را  اجرا کرده است.

اما هر چه از اجرای برجام گذشت و ایران متعهدانه پیش رفت طرف مقابل هر روز بدتر از دیروز به بد عهدی خود ادامه داد و نه تنها تحریم ها لغو نشد،نه تنها عزت به پاسپورت ایرانیان باز نگشت،نه تنها سوئیفت وصل نشد و نه تنها... بلکه به گفته کارشناسان سیاسی حتی تحریم های جدیدی هم به لیست تحریم های گذشته اضافه شد و طرف مقابل از خوی شیطانی خود در برابر ملت ایران دست بر نداشت و هر روز از پشت نقاب مذاکره  و صلح چهره عداوت وکینه توزی نمایان تر شد.

حال مسئولان دولت کم کم به این نتیجه می رسند که فریب خورده اند و راهی که رفته اند از اول اشتباه بوده است.

اما در یک سال ونیم باقی مانده تا انتخابات مهم سال 96 چگونه افکار عمومی را توجیح کنند که  دود این آتش به چشم خودشان نرود؟

چگونه با شانه خالی کردن از مسئولیت خود را بی تقصیر جلوه دهند؟جواب این سوال را  باید  در سناریویی که دولتمردان این روزها در پیش گرفته اند جست وجو کرد.

سناریوی اعتراف سوال بزرگتر این جا پیش می آید که چرا دولتی ها بعد از 3 ماه اجرایی شدن برجام و دادن وعده های فراوان ونشان دادن در باغ سبز به مردم اکنون به عدم کارایی این توافق اعتراف می کنند؟از دو جنبه می توان به این سناریوی طرح ریزی شده نگاه کرد.

اول اینکه آنها می خواهند علت شکست برجام را سنگ اندازی مستقیم آمریکا عنوان کنند و بگویند که چون ما اجازه نداشتیم با آمریکا مستقیم مذاکره کنیم این مشکلات در اجرایی شدن برجام پیش آمده است و مشکل از تیم مذاکره ما ومتن توافق نیست.

نگاه دیگر این است که آنها با این اعترافات می خواهند از واقعیت هایی که شاید در هفته ها و ماه های آینده از برجام برای مردم شفاف خواهد شد شانه خالی کنند و از الان خود را تبرئه نمایند.

در حقیقت آنها می دانند که با روشن شدن این واقعیت ها مشخص می شود که برجام کوچکترین تاثیری روی اقتصاد ایران نداشته است.

با اثبات شدن هر کدام از این دونگاه به اعترافات، مردم خود را بازی خورده دست دولتی ها خواهند دید و باید منتظر بمانیم و نتایج این فریب افکار عمومی عمومی را در انتخابات سال 96 ببینیم.

رضا فراهانی