به گزارش ملایریها؛ هشتمین روز از شوال سال1344 هجری قمری روز تلخ برای شیعیان است و لکه ای ننگ در اقدامات وهابیت بر علیه شیعیان است.
در این روز وهابیون دستور به تخریب قبور ائمه بقیع(ع) دادند و بقیع را مورد هجوم وحشیانه خود قرار دادند و بقیع را به مقبرهای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.
وهابیون در قرن هجدهم در شبه جزیره عربستان توسط محمد ابن عبدالوهاب شکل گرفتند و از سال 1744 مورد پذیریش خاندان آلا سعود قرار گرفت.
پس از شکل گیری وهابیت این گروه جنایات متعددی در طول تاریخ سیصد ساله خود انجام داده است که شاید بتوان این جنایات ر همتراز با کل تاریخ دانست.
نحوه شکل گیری وهابیت
با مطالعه در تاریخ شکل گیری وهابیت نقش استعمارگران در شکل گیری این گروه بسیار پررنگ بوده و می توان مهترین هدف استعمار ایجاد انشقاق و تفرقه بین امت اسلامی بوده تا بتوانند راهی برای حاکمیت بر مسلمین پیدا کنند.
محققان تاریخ وهابیت ثابت کردهاند که این فرقه در اصل به دستور مستقیم وزارت بریتانیا ایجاد شد. به عنوان مثال کتابهایی چون "پایه های استعمار" از خیری حماد و "تاریخ نجد" از سنت جان ویلبی یا و "خاطرات حاییم وایزمن" اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی و نیز "خاطرات مستر همفر" و ...، پرده از این راز برداشته و نقش جاسوسان وزارت مستعمرات انگلیس را در شکل گیری و تثبیت این فرقه، حکایت میکند.
موسس فرقه ضاله وهابیت محمد بن عبدالوهاب بوده کسی که انگلیسی ها در قدرت گرفتن وی و تاسیس وهابیت نقشی پررنگ داشتند.
محمد بن عبدالوهاب معتقد بود تمام مطالبی که پس از قرن سوم هجری به اسلام افزوده شده جعلی است و بایستی از این مذهب حذف شود. این دیدگاه به یک پالایش اساسی در مذهب سنی اعتقاد داشت و زیارت قبور، تقدیس اولیاء و زندگی مجلل را از بزرگترین گناهان میدانست.
عبدالوهاب بعد از اینکه به دلیل مواضع خود از مدینه بیرون شد به شمال شرقی نجد رفته و خاندان سعودی را پیرو باورهای خود کرد و این باعث شد تا وهابیت از نظر سیاسی متحد دودمان سعودی باشد. شیخ سعودی متقاعد شد که وظیفه مذهبی آنها به راه انداختن جنگ مقدسی علیه تمام انواع دیگر اسلام است. سعودیها بر تمامی نجد مسلط شده، مکه و مدینه را اشغال کرده، به کربلا در عراق حملهور شدند و تقریباً تمام شبهجزیره عربستان به جز یمن به تسلط آنها درآمد. سلطان عثمانی که عربستان را تابع خود میدانست، با کمک گرفتن از حاکم مصر نخستین حکومت وهابی را در سال ۱۸۱۸ ساقط کرد، اما آنها تحت رهبری فیصل اول دوباره احیا شده و حکومت خود را تا حدودی بازیابی کردند ولی بار دیگر و این بار به دست خاندان رشیدیه از شمال عربستان از قدرت کنار رفتند. در ۱۸۸۴ ریاض از کنترل آنها خارج شد و در ۱۸۸۹ به کویت پناهنده شدند. در قرن بیستم سومین مرحله احیای وهابیت با موفقیتهای ملک عبدالعزیز فرا رسید که در سال ۱۹۰۲ ریاض را تصرف کرد و تا سال ۱۹۳۲ با بازپسگیری تقریباً تمام مناطق از دست رفته موفق شد تا حکومت پادشاهی عربستان سعودی را بنیانگذاری کند و از آن زمان تسلط سیاسی و مذهبی وهابیت بر شبهجزیره عربستان تضمین شد.
جنایات وهابیت از تخریب بقیع تا کربلا
بیش از سیصد سال است که جامعه بزرگ اسلامی از پدیده ای به نام وهابیت رنج میبرد که پیامدهای جبران ناپذیر و زیان بار این گروه سالهاست که جهان اسلام را مورد تهدید قرار داده است.
جنایاتی که وهابیت در طول تاریخ سیصد ساله خود انجام داده اند جنایاتی است که نه شیعیان و نا اهل تسنن از این جنایات در امان بوده اند و همواره این گروه به قتل غارت در کشورهای اسلامی پرداخته اند.
تخریب بقیع
پس از تسلط وهابیون بر مدینه آنها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنتاسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت امالبنین (ع)، قبرعباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر (ع)، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پیامبر (ع)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر (ع) و قبور شهدای زمان پیامبر (ع)
اما پس از این واقعه و سقوط وهابیون در دوره اول شیعیان مراقد تخریب شده به زیباترین شکل بازسازی شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقیع به یکی از زیباترین مراقد زیارتی و در واقع مکان زیارتی - سیاحتی مسلمانان تبدیل شد.
با روی کار آمدن دوباره وهابیون در عربستان در هشتم شوال سال 1344 و پس از روی کار آمدن سومین حکومت وهابی عربستان در سالی که وهابیون به فتوای سران خود مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه و اهلبیت پیامبر(ص) را مورد دومین هجوم وحشیانه خود قرار دادند و بقیع را به مقبرهای ویران شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبدیل کردند.
وهابیون در سال 1343 هجری قمری در مکه گنبدهای قبر حضرت عبدالمطلب (ع)، ابیطالب (ع)، خدیجه (ع) و زادگاه پیامبر (ع) و فاطمه زهرا (ع) و "خیزران" عبادتگاه سری پیامبر (ع) را با خاک یکسان کردند و در جده نیز قبر "حوا" و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکردند آنها همچنین در شوال 1343 با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع (ع) اشیاء نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهدای احد را با خاک یکسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر (ع) و دیگر قبور را هم خراب کردند.
حمله به کربلا
وهابیون متعصب در همان سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهرحضرت امام حسین(ع) را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثرا از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به 7000 نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.
برخی از جنایات وهابیون در طول تاریخ
چرا وهابیون این جنایات را انجام می دهد
اگرچه "حب دنیا"، "بیدینی"، "بیسوادی" و "اخلاق بدوی" در جنایتهای وهابیان نقش داشته است اما بیشک ریشه تمام این جنایات را باید در و «تفکرات ضاله ابن تیمیه» و «اندیشههای منحرف محمد بن عبدالوهاب» جستجو کرد.
محمد بن عبدالوهاب ـ شیخالاسلام وهابیها ـ عقیده داشت:
1. همه مسلمانان (غیر از تابعان او) کافر و مشرک هستند.
2. مکه و مدينه (قبل از آنکه به دست وهابيان بيافتد) دارالحرب و دارالکفر هستند.
3. صلوات بر پيامبر (ص) ممنوع است.
4. صلواتفرستنده را باید مجازات نمود.
5. قرآن را میتوان مطابق فهم خود تفسير کرد.
ابن تيميه حنبلي ـ شیخالاسلام محمد بن عبدالوهاب ـ هم عقیده داشت:
1. خدا، جسم است و دست و پا و چشم و زبان و دهان دارد.
2. «ابن بطوطه» جهانگرد معروف در سفرنامهي خود مينویسد: "ابن تيميه را بر منبر مسجد جامع دمشق ديدم که مردم را موعظه ميکرد و ميگفت: خداوند به آسمان دنيا ميآيد، همان گونه که من اکنون فرود ميآيم! سپس يک پله از منبر پائين ميآمد!"
3. ظواهر آیات را که درباره صفات خداوند است بر همان ظاهر الفاظ باید تفسیر کرد.
4. بالا بردن دست ها در حال دعا دلیل بر آن است که خداوند در جهت بالاست!
4. ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنة» نوشته است: "محمد بن جریر طبری در کتابش آورده که حسن بن علی العسکری(ع) هنگام فوتش اولادی نداشت". با اندک تأملی در کتاب طبری پی میبریم ابن تیمیه دروغ گفته و طبری چنین چیزی ننوشته است.
6. احادیث مربوط به لزوم زیارت قبر پیامبر (ص) مجعول است!
دیدگاه شما