به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ملایری‌ها»؛ پرستاری، ستون فقرات نظام سلامت است. این حرفه، فراتر از یک شغل، دعوتی برای خدمت، همدلی و تعهد است.
پرستاران، در خط مقدم مراقبت از بیماران قرار دارند؛ آنان نه تنها دستیاران پزشکان، بلکه مدافعان بیمار، تسلی‌دهندگان روح‌های مضطرب و ناظران بیدار بر روند درمان هستند. در دنیای پیچیده امروز، پرستاران موفق کسانی هستند که دانش عمیق پزشکی را با مهارت‌های ارتباطی و انسانی استثنایی درهم می‌آمیزند تا مراقبتی جامع و اثربخش ارائه دهند.
خبرنگار ما برای آشنایی هر چه بیشتر با خدمات مدافعان سلامت مصاحبه ای با محمد فرزادپور داشته تا از تجربیات و دیدگاه‌های این پرستار مطالبی را بهره مند شویم
لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چند سال است که در این حرفه مشغول هستید؟
فرزادپور: من محمد فرزادپور هستم و ۳ سال است که در زمینه پرستاری مشغول به کارم. طی این مدت در بخش‌های مختلف تجربه کسب کرده‌ام و هر روز سعی می‌کنم با دانش و مهارت خود، بهترین مراقبت را از بیماران ارائه کنم.
با توجه به تجربیات ارزشمند شما، به نظر می‌رسد پرستاری امروز نیازمند ترکیبی از تخصص پزشکی و مهارت‌های ارتباطی پیشرفته است. چگونه این دو جنبه را در عملکرد حرفه‌ای خود تلفیق می‌کنید؟
فرزادپور: برای من پرستاری فقط اجرای دستور پزشک نیست؛ هر روز با بیماران و خانواده‌هایشان روبه‌رو می‌شوم و اینجاست که مهارت‌های ارتباطی اهمیت پیدا می‌کنند. تجربه و دانش پزشکی من کمک می‌کند تصمیم‌های بالینی سریع و دقیق بگیرم، علائم و تغییرات وضعیت بیمار را درست تشخیص دهم و اقدامات لازم را به‌موقع انجام دهم. اما این کافی نیست؛ وقتی یک بیمار نگران آزمایش یا درمان است، توضیح علمی به‌تنهایی کافی نیست، بلکه باید بتوانم با زبان ساده، صبورانه و همراه با همدلی، نگرانی او را کاهش دهم. تجربه نشان داده وقتی بیمار حس کند شنیده می‌شود و با او با احترام و توجه رفتار می‌کنیم، همکاری بهتری در روند درمان دارد و مراقبت ما مؤثرتر می‌شود. من سعی می‌کنم این دو جنبه،تخصص پزشکی و ارتباط انسانی را همزمان به کار بگیرم تا بهترین مراقبت را ارائه کنم.
سیستم سلامت در حال تحولات گسترده‌ای است. به عنوان یک پرستار متخصص، چه چشم‌اندازی برای آینده این حرفه دارید و چگونه خود را برای این تحولات آماده می‌کنید؟
فرزادپور: سیستم سلامت هر روز در حال تحول است و حرفه پرستاری نیز باید خود را با این تغییرات سازگار نماید. پرستاری آینده نه تنها نیازمند مهارت‌های بالینی قوی است، بلکه توانایی بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، مدیریت اطلاعات و همکاری مؤثر با سایر اعضای تیم درمان نیز اهمیت فراوان دارد. فناوری‌هایی مانند تله‌مدیسین برای پایش و مشاوره بیماران از راه دور، دارودهی‌های رباتیک برای افزایش دقت و کاهش خطای انسانی، و سیستم‌های الکترونیک پرونده‌های بیمار، نمونه‌هایی از این تحولات هستند که پرستاران را قادر می‌سازند مراقبت‌های دقیق‌تر و ایمن‌تری ارائه دهند.
من تلاش می‌کنم همواره خود را آماده نگه دارم، با شرکت در دوره‌های آموزشی، آشنایی با این فناوری‌ها و مطالعه تحقیقات جدید، دانش و مهارت‌های بالینی خود را به‌روز نگه می‌دارم و می‌توانم از فناوری و داده‌ها برای ارائه مراقبت مؤثرتر بهره‌برداری نمایم.
به باور من، پرستاری ترکیبی از دقت علمی، یادگیری مستمر و ارتباط انسانی واقعی است. هنگامی که این مؤلفه‌ها در کنار یکدیگر قرار گیرند، نه تنها مراقبت مؤثرتر ارائه می‌شود، بلکه حس اعتماد و آرامش نیز به بیمار منتقل می‌گردد و تجربه وی از درمان ارتقاء می‌یابد.
مدیریت بحران و شرایط اضطراری از الزامات کار پرستاری است. تجربه‌ای خاص در این زمینه را که بر رشد حرفه‌ای شما تاثیرگذار بوده، دارید؟
فرزادپور: یک تجربه به‌یادماندنی در زمینه مدیریت بحران، روزی بود که همزمان چند بیمار بدحال داشتیم و شرایط بسیار فشرده بود. یکی از بیماران دچار مسمومیت با قرص برنج شده بود و حتی ایست قلبی هم کرده بود و در حال احیا بودیم. در همین حال، یک بیمار دیگر با مشکل قلبی نیاز فوری به اعزام به بیمارستان دیگر داشت و تعداد بیماران سرپایی نیز بسیار زیاد بود. همراهان بیماران عصبی و نگران بودند و پرسنل به دلیل فشار کاری و خستگی، کمی کلافه شده بودند. پزشک نیز تنها حضور داشت و نمی‌توانست همزمان بر همه امور نظارت کند.
در آن شرایط، وظیفه من این بود که هم اقدامات بالینی حیاتی را به دقت انجام دهم، هم هماهنگی با تیم و پزشک را حفظ کنم و هم با همراهان بیماران با آرامش و همدلی برخورد کنم تا استرس فضا کاهش یابد. این تجربه به من یاد داد که در شرایط بحران، تمرکز، تصمیم‌گیری سریع، تقسیم وظایف و ارتباط مؤثر با تیم و خانواده بیماران اهمیت حیاتی دارد. همین تجربه باعث شد مهارت‌های حرفه‌ای و توانایی مدیریت فشار کاری و بحران من تقویت شود و درک عمیق‌تری از اهمیت نقش پرستار در موقعیت‌های اضطراری پیدا کنم.
با توجه به چالش‌های نوین در حوزه سلامت، چه راهکارهای مبتکرانه‌ای برای ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران پیشنهاد می‌دهید؟
فرزادپور: با توجه به پیچیدگی‌های روزافزون حوزه سلامت، ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران نیازمند راهکارهای نوآورانه و چندجانبه است. یکی از این راهکارها، بهره‌گیری از سیستم‌های پایش علائم بیماران به صورت دیجیتال است که امکان تشخیص سریع تغییرات وضعیت بالینی و مداخله به موقع را فراهم می‌کند. علاوه بر آن، طراحی تیم‌های پرستاری کوچک با نقش‌های تخصصی در بخش‌های پرترافیک و تدوین پروتکل‌های انعطاف‌پذیر برای مدیریت شرایط اضطراری، موجب افزایش سرعت و دقت مراقبت‌ها می‌شود.
آموزش مستمر پرستاران و حتی بیماران و همراهان آن‌ها نیز اهمیت ویژه‌ای دارد؛ برگزاری کلاس‌ها یا ارائه محتوای آموزشی آنلاین به کاهش اضطراب و افزایش همکاری بیماران کمک می‌کند. در کنار این‌ها، توجه به سلامت روان پرستاران، مدیریت استرس و جلوگیری از فرسودگی شغلی، به طور مستقیم بر کیفیت مراقبت و امنیت بیماران تأثیرگذار است.
به باور من، تلفیق فناوری، سازماندهی هوشمندانه تیم‌ها، آموزش و حمایت از پرستاران و بیماران، بهترین راهکار برای پاسخگویی به چالش‌های نوین و ارتقای مراقبت با کیفیت بالا است.
به عنوان یکی از ستون‌های نظام سلامت، چه توصیه‌ای به پرستاران جوان دارید که بتوانند در این مسیر پرچالش موفق و تاثیرگذار باشند؟
فرزادپور: به پرستاران جوان توصیه می‌کنم پرستاری را فراتر از یک شغل ببینند و آن را یک مسیر یادگیری و رشد مداوم بدانند. دانش و مهارت بالینی پایه کار است، اما موفقیت واقعی وقتی حاصل می‌شود که مهارت‌های انسانی، همدلی و توانایی ارتباط مؤثر با بیماران و تیم درمان نیز همراه آن باشد.
پرستاری نیازمند تاب‌آوری و مدیریت فشار است؛ یادگیری حفظ آرامش در شرایط بحرانی و توانایی تصمیم‌گیری سریع تجربه و تمرین می‌خواهد. پرستاران جوان باید از فرصت‌های یادگیری نوآورانه مثل کار با فناوری‌های جدید، مشارکت در تحقیقات بالینی یا مدیریت پروژه‌های کوچک استفاده کنند و خلاقیت خود را در حل مشکلات به کار بگیرند.
همچنین، خودشناسی و مراقبت از سلامت روان بسیار مهم است. کسی که خودش را می‌شناسد، می‌تواند استرس را بهتر مدیریت کند و انرژی خود را درست مصرف کند؛ چنین پرستاری بیشترین اثرگذاری را بر بیماران و جامعه دارد.
به باور من، پرستاری موفق ترکیبی از دانش، مهارت، خلاقیت، تاب‌آوری و همدلی است و هر پرستار جوانی که این ابعاد را همزمان پرورش دهد، نه تنها مراقبت مؤثر ارائه می‌دهد، بلکه می‌تواند تأثیر ماندگاری در نظام سلامت و زندگی انسان‌ها داشته باشد.
کدام لحظه در کار پرستاری بود که با خود گفتید: این دقیقاً جایگاهی است که باید باشم؟
فرزادپور: یکی از لحظاتی که مطمئن شدم پرستاری دقیقاً جایگاهی است که باید باشم، وقتی بود که نوزاد ده‌ماهه‌ای به علت سوءرفتار والدین دچار مسمومیت با مخدر شده بود و با علایم حیاتی بسیار ناپایدار به اورژانس آورده شد. در اتاق احیا، نوزاد دچار ایست تنفسی شد و هر ثانیه اهمیت حیاتی داشت.
در آن لحظه، با تمرکز کامل روی اقدامات بالینی، همکاری نزدیک با همکاران و اجرای دقیق پروتکل‌های احیا، توانستیم جان او را نجات دهیم و نوزاد دوباره به زندگی بازگشت. تجربه آن لحظه، شدت مسئولیت و اهمیت حضور پرستار در لحظات حساس را به من نشان داد. احساس کردم که نقش ما فراتر از یک شغل است؛ هر تصمیم، هر اقدام و هر لحظه توجه ما می‌تواند تفاوت میان زندگی و مرگ باشد. همانجا بود که با تمام وجودم حس کردم این دقیقاً جایگاهی است که باید باشم و هیچ چیز دیگری به اندازه نجات یک زندگی و دیدن لبخند دوباره یک کودک، انگیزه‌بخش و ارزشمند نیست.
چه درس‌های زندگی از بیماران یاد گرفتید که در هیچ کتابی پیدا نمی‌شود؟
فرزادپور: بیشتر از هر چیزی، بیماران به من یاد دادند که زندگی همیشه غیرقابل پیش‌بینی است و ارزش هر لحظه چقدر بالاست. بعضی وقت‌ها یک کودک یا سالمندی که در ظاهر ضعیف و ناتوان است، به من نشان می‌دهد چطور امید می‌تواند حتی در تاریک‌ترین شرایط روشنایی بیاورد. از آن‌ها یاد گرفتم که صبر، شجاعت و حتی لبخند ساده، قدرتی دارد که هیچ کتاب و کلاس آموزشی نمی‌تواند منتقل کند.
همچنین فهمیدم که بودن کنار بیمار، شنیدن حرف‌هایش، درک ترس و دردش، و نشان دادن همدلی واقعی، گاهی مؤثرتر از تمام اقدامات بالینی است. این درس‌ها به من یادآوری می‌کنند که پرستاری فراتر از دانش و مهارت است؛ این حرفه یک تجربه انسانی عمیق است، جایی که زندگی و احساسات واقعی با هم گره می‌خورند.
امروز پرستاران با چه چالش‌های مواجهند که مردم عادی از آن بی‌خبرند؟
فرزادپور: خیلی‌ها فکر می‌کنند کار پرستاری فقط تزریق و چک کردن علایم حیاتی است، اما واقعیت خیلی پیچیده‌تر است. بعضی روزها با چند بیمار بدحال همزمان سروکار داریم، همراهان نگران و مضطرب، و حتی وقتی همه تلاش می‌کنیم، همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود.
یکی از چالش‌های بزرگ، هماهنگ شدن با بخش‌های مختلف بیمارستان است، وقتی نیرو و تجهیزات کافی در دسترس نیست و زمان برای مراقبت از همه بیماران محدود است. علاوه بر این، کنترل استرس و حفظ تمرکز خودمان در همین شرایط پراسترس، بخش دیگری از سختی کار است که کمتر دیده می‌شود، اما تاثیر مستقیم بر کیفیت مراقبت دارد.
اگر برای یک روز رئیس بیمارستان بودید، چه تغییر خاصی برای بهبود زندگی پرستاران ایجاد می‌کردید؟
فرزادپور: اگر یک روز رئیس بیمارستان بودم، اولین چیزی که انجام می‌دادم این بود که شرایطی بسازم که پرستاران واقعاً نفس بکشند و بتوانند تمرکز کنند. نه فقط با نیرو و تجهیزات کافی، بلکه با ایجاد فضایی که بتوانند فشار کار و استرس را مدیریت کنند، بدون اینکه احساس کنند همیشه در حال دویدن و عقب ماندن هستند.
مثلاً فضایی برای استراحت کوتاه ولی واقعی، جایی که بتوانند چند دقیقه دور از سر و صدا باشند، یا دسترسی به پشتیبانی روانی و جلسات کوتاه برای مدیریت استرس. سیستم چرخشی بهتر برای شیفت‌ها و تقسیم کار هوشمندانه هم باعث می‌شود هیچ کس غرق کار نشود و انرژی و انگیزه بیشتری برای مراقبت از بیماران داشته باشد.
همچنین به معیشت و مسائل مالی پرستاران اهمیت ویژه می‌دادم؛ حقوق منصفانه، مزایای واقعی و توجه به رفاهیات، باعث می‌شود پرستاران با آرامش و انگیزه بیشتری کار کنند و حس کنند تلاش‌شان دیده می‌شود. به باور من، وقتی پرستاران احساس کنند حمایت می‌شوند و شرایط مالی و رفاهی مناسبی دارند، کیفیت مراقبت از بیماران به طور طبیعی افزایش می‌یابد و بیمارستان تبدیل به جایی می‌شود که همه، چه پرستار و چه بیمار، حس خوبی از حضورشان داشته باشند.
انتهای خبر/گ