به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «ملایریها»؛ در کوچههای و خیابانهای ملایر، عصر تاسوعا بوی عشق میدهد، گویی آسمان نیز سوگوار است و ابرهایش، مانند پرچمهای سیاه، بر فراز گنبد و منارههای شهر به ماتم نشستهاند.
صدای نوحهخوانان از دوردست میآید، گویی زمزمهای است از جاریترین نینواهای تاریخ؛ نینوایی که از کربلا تا ملایر، از دلهای تشنه تا لبهای خشکیدهی عطشان وادی محبت، طنین انداخته است.
مردم این دیار، با دلهای آکنده از ارادت، به سینهزنی میایستند. گویی هر ضربهای بر سینه، یادآور طوفان مصیبتی است که بر خیمههای اباعبدالله(ع) گذشت. زنان با چشمانی اشکبار، زمزمه میکنند: «یا حسین، یا حسین...» و مردان با قامتهای استوار، پرچمهای سیاه را به نشانهی وفاداری تا ابد بر دوش میکشند.
هوا پر از عطر خاک کربلاست و صدای طبلهای سوگ، ضربان قلب شهر را یکصدا با ندای حسین(ع) هماهنگ کرده است. کودکان نیز با نگاههای معصوم خود، در این دریای ماتم شریکند؛ گویی از همان کودکی، درس عشق و فداکاری را از لبهای خونین قمر بنیهاشم میآموزند.