گزارش ملایری‌ها؛ پیوند ترکه‌های نازک بید سرخ با هنر دست و چرخش انگشت بافندگان، زیبایی را به تماشا می‌گذارد؛ چشمانت خیره می‌شود و بی اختیار می‌ایستی.
تار و پود بید با تار و پود زندگی مردم اینجا گره خورده است؛ کار هر روزی‌شان است و سال‌هاست با بافت مُروار نان می‌خورند. هنری زیبا به یادگار مانده از نیاکان که هم جنبه تزئینی دارد و هم کاربردی.
در گذشته برای حمل خوشه‌های زرین انگور استفاده می‌شد از تاکستان‌های ملایر یا نگهداری نان یا ابزار کشاورزی؛ حالا کاربردهای بیشتری دارد. انواع سبدهای تزئینی، ظروف مختلف برای نگهداری مواد غذایی و حتی میز تلویزیون همگی از چوب نازک مروار بافته می‌شود.
مروار را هر جایی می‌توان کشت کرد، اما برخی مناطق قابلیت بهتری دارد؛ گیلان از مراکز مهم تولید مروار و مروار بافی است، اما در استان تاریخی همدان هم مرواربافی قدمتی دیرینه دارد.
قدمتی به عمر سده‌ها و شاید هم هزاره‌ها. از هر زمان که بساط زندگی در گوشه گوشه سرزمین « مِل آیر» برپا شده و تاکستان‌های زرخیز انگور سر برآورده‌اند؛ مرواربافی به عنوان هنری کاربردی در ملایر رواج داشته است.
صنعتی زیبا و ظریف با اشتغال‌زایی بالا که در چند سال گذشته رونق خوبی در شهرستان ملایر یافته و با اینکه مواد اولیه آن ارزان است؛ سود خوبی را نصیب تولید کنندگان می‌کند.
ملایر نامزد ملی هنر مروار بافی
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان ملایر هم به تسنیم می‌گوید: 20 رشته صنایع دستی در شهرستان ملایر وجود دارد که پس از منبت، مروار بافی بیشترین سهم اشتغال‌زایی را به خود اختصاص داده است.
ابراهیم جلیلی می‌افزاید: نزدیک به 2 هزار هنرمند در 20 کارگاه بزرگ و 150 کارگاه کوچک خانگی مشغول به بافت مروار هستند.
وی بیان می‌کند: نزدیک به 200 هکتار از زمین‌های کشاورزی شهرستان ملایر به کشت چوب مروار اختصاص دارد و محصولات تولید شده به عراق، ارمنستان، ترکیه و آذربایجان صادر می شود.
جلیلی مطرح می‌کند: مهمترین مراکز مروار بافی در شهرستان ملایر، روستای مِی آباد یا رضوانکده، داویجان، حرم آباد، گوراب و توچغاز است.
وی اعلام می‌کند: شهرستان ملایر در صنعت مرواربافی مقام اول کشور را دارد و روستای «داویجان» قطب تولید این محصول به شمار می‌رود.
رئیس اداره میراث فرهنگی ملایر از تلاش برای ثبت هنر زیبای مرواربافی به نام ملایر خبر داده و می‌گوید: پرونده ثبت این هنر پردرآمد به وزارت میراث فرهنگی ارسال شده و بازرسان وزارتخانه از روستای داویجان که نامزد ثبت ملی است بازدید کرده‌اند.
جلیلی می‌افزاید: با ثبت ملی این هنر زیبا زمینه رونق بیشتر آن ایجاد شده و در کنار منبت با برند جهانی؛ فرصت خوبی را برای پیشرفت شهرستان فراهم می‌آورد.
صنایع دستی میراث ماندگار نیاکان است که ضمن معرفی فرهنگ و تمدن ایران زمین، زمینه اشتغال افراد جویای کار و راهیابی به بازارهای جهانی را فراهم می‌کند. میراث ماندگاری که برای شکوفایی نیاز به برنامه‌ریزی، آموزش مداوم، حمایت و فراهم ساختن فرصت‌های معرفی مانند برپایی نمایشگاه یا بازارچه‌های دائمی دارد.
انتهای پیام